Αποκλειστικό: Άρθρο-Καταγγελία της Μαρίας Μπαριτάκη:‘’ ΟΤΑΝ Ο ΕΟΠΥΥ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ‘’

” ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΠΕΝΑ ” ΓΡΑΦΕΙ Η:

ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΡΙΤΑΚΗ ,ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ,ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ” ΟΤΑΝ Ο ΕΟΠΥΥ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ”

Πραγματικά εάν αναλογιστούμε ότι η εύρυθμη λειτουργία κράτους – πολίτη, αντικατοπτρίζει τις εκάστοτε κυβερνητικές συμπεριφορικές θέσεις, θα λέγαμε μετά βεβαιότητας ότι από τις σημερινές απουσιάζει η ευαισθησία, η λογική, η ηθική και το φιλότιμο, αδιαμφισβήτητα υλικά για να πετύχει η συνταγή ενός ολοκληρωμένου αδιάσπαστου και υγιούς κοινωνικού συνόλου, μία μέριμνα που θα έπρεπε να μονοπωλεί την εκάστοτε κυβερνητική ηγεσία.

Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι σε κάθε τομέα και σε οποιοδήποτε πολιτικό σχήμα, μπορούν να συμβούν ατοπήματα που όμως τυγχάνουν παράβλεψης, μόνο και εφόσον όταν αυτά διορθωθούν κάτι απαιτητό και αυτονόητο, ιδιαίτερα σε τεράστιας σημασίας πεδία, όπως στην προκειμένη περίπτωση που έχουμε να κάνουμε με περικοπές, αφαιρέσεις και τεχνοτροπίες, που επιφέρουν μειώσεις σε θεραπείες ειδικής αγωγής. Βέβαια ο χαρακτηρισμός ατόπημα, είναι ταυτόσημος με ενέργειες μη στοχευμένης και κακοπροαίρετης σκέψης και πράξης, κάτι που μάλλον δεν συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση.

Ειλικρινά νιώθω αμήχανα που πρέπει να αρθρογραφήσω και με αυτόν τον τρόπο να επισημάνω τα αυτονόητα, όμως τι να πρωτοδιορθωθεί, αφού μιλάμε για το απόλυτο σκοτάδι και ας μου επιτραπεί η έκφραση για το απόλυτο ‘’ μπάχαλο.

‘’ Δεν συνηθίζω να προβαίνω σε τέτοιους χαρακτηρισμούς, αλλά ειλικρινά πιο ταιριαστό χαρακτηρισμό δεν είχα να επιλέξω, αφού ακόμη και το πόρισμα της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας της Ελλάδας προς τον ΕΟΠΥΥ, το οποίο γνωμοδοτεί μεριμνώντας για την καλύτερη αθροιστικά λειτουργία των εν’ λόγω παροχών, πάντα με επίκεντρο βέβαια την ωφέλεια των ασφαλισμένων, δεν έγινε εάν όχι σε όλα, σε αρκετά σημεία μη σεβαστό. Στο σημείο αυτό να τονίσω την ιδιαίτερη σημασία, που έχει η μεγιστοποίηση των παροχών φροντίδας, ιδιαίτερα όταν αυτή έχει να κάνει με ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι αυτές των οικογενειών, με παιδιά που χρήζουν θεραπειών ειδικής αγωγής. Μια μεγιστοποίηση στον συγκεκριμένο κλάδο, που ήδη έχει κορυφωθεί στις προηγμένες χώρες, σε αντίθεση με την δική μας, η οποία ‘’ παίρνει ‘’ πίσω και μειώνει ακόμη και τα αυτονόητα. Ας μην ξεχνάμε, πως τα παιδιά που χρήζουν θεραπειών ειδικής αγωγής και έχουν μέγιστα φροντιστεί, θα είναι όπως αθροιστικά εξυπακούεται και οι μετέπειτα φροντισμένοι ενήλικες, που θα ‘’ βγουν ‘’ στην κοινωνία και αυτό είναι κάτι που αναμφίβολα θα πρέπει να ενδιαφέρει τις ηγετικές καρέκλες, εάν θέλουμε βέβαια να λέμε και κυρίως να νιώθουμε, ότι ζούμε σε ένα κράτος πρόνοιας και δικαίου.

Μάλιστα για τα εν’ λόγω προαναφερόμενα, αξίζει να σημειωθεί και ο μεγάλος αγώνας που δίνεται γενικότερα και από την ομοσπονδία της Ε.Ο.Δ.Α.Φ. [ της Εθνικής Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Αυτιστικού Φάσματος ] και πιο αναφορικά, από τον πολύ δραστήριο και δυναμικό πρόεδρο της Κο ΙΩΑΝΝΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟ, [ πτυχιούχο παντείου πανεπιστημίου / πολιτικές επιστήμες & κοινωνιολογία. ] Μία δυνατή ομοσπονδία, που κατάφερε ακόμη και την επιβολή κυρώσεων στην χώρα μας, από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για τα όσα ευτράπελα έχουν συμβεί, σε αυτόν τον τόσο ευαίσθητο τομέα. Δεν γνωρίζω ποιο θα είναι το επόμενο πολιτικό σχήμα που θα πάρει τα κυβερνητικά σκήπτρα, αυτό όμως που γνωρίζω είναι τον διάχυτο φόβο των άμεσα ενδιαφερόμενων συνανθρώπων μας, αν θα συνεχιστεί η ίδια δυσλειτουργική και αντιφατική κατάσταση, στον συγκεκριμένο κλάδο και με τους επόμενους κυβερνόντες, κάτι που όλοι αντευχόμαστε.

Αξίζει πραγματικά να αφιερώσετε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας, ώστε να αναγνώσετε την παρακάτω απόφαση – καταγγελία της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας της Ελλάδας προς τον ΕΟΠΥΥ, η οποία ακόμη εκκρεμεί καταθετικά και μου έχει σταλθεί ως εικόνα, από τον ιδιαίτερα μάχιμο και άκρως ευαισθητοποιημένο MUDr. ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΤΖΑΒΑΡΑ, PhD Παιδοψυχίατρο – Ψυχοθεραπευτή Ενηλίκων – Πραγματογνώμονα, τ. Διευθυντή Παιδοψυχιατρικής Κλινικής στο Southampton, U.K. και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας της Ελλάδας, η οποία περιγράφει, αναλύει και καταγγέλλει την κάκιστη, μη λογική και με τεχνοτροπίες μειωτική και δυσλειτουργική συμπεριφορά του ΕΟΠΥΥ, που ταλαιπωρεί και κουράζει τους συνανθρώπους μας, που χρήζουν θεραπειών ειδικής αγωγής, καθώς και την συνεπακόλουθη δυσμενή θέση και δυσκολία των ιατρικών λειτουργών.

Μερικά από τα πολλά αξιοσημείωτα σημεία, που προδίδουν στοχευμένες και κακόβουλες παραλείψεις, καθώς και λανθασμένες συμπεριφορές διαχείρισης, με γενική πρωταρχική σκέψη το μειωτικό και απαλλοτρίωτικό καθεστώς είναι: Η απόρριψη θεραπειών με αντιεπιστημονικά και επικίνδυνα κριτήρια, από ελεγκτές άσχετους με το αντικείμενο το οποίο καλούνται να διαχειριστούν, η περικοπή θεραπειών απολύτως αναγκαίων για την επιτυχή έκβαση των περιστατικών, όπως η συμβουλευτική γονέων στις ψυχικές νόσους, η απώλεια πολύτιμου χρόνου για τους ασθενείς, ή κυρώσεις σε Ιατρούς – Παιδοψυχιάτρους σε περίπτωση αλλαγής της κλινικής εικόνας , όπως συχνά συμβαίνει στους ανήλικους ασθενείς και γενικότερα ένα αδιάλλακτο και ‘’ δήθεν ‘’ δημοσιοοικονομικό προστατευτικό πέπλο, που το μόνο που καλύπτει είναι την κακόβουλη και αντικοινωνική κρατική συμπεριφορά.

Διαβάστε την καταγγελία – απόφαση και τα συμπεράσματα είναι όλα δικά σας. Επιστολή προς τον Τον Υπουργό Υγείας,

τον Υφυπουργό Υγείας
Πρόεδρο ΕΟΠΥΥ, Αντιπρόεδρο, τη Διοίκηση του ΕΟΠΥΥ,
τον ΠΙΣ,
τους ΙΣΑ, ΙΣΠ, ΙΣΘ, για αναζήτηση νομικής υποστήριξης,
και όλους τους Ιατρικούς Συλλόγους της χώρας, για ενημέρωση,
τον Συνήγορο του Παιδιού,
τον Τύπο (έντυπο, ηλεκτρονικό κ.λπ.).

ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Η παιδοψυχιατρική κοινότητα στο σύνολό της από τον Δεκέμβριο του 2017 που ετέθη το θέμα της επαναξιολόγησης του τρόπου διάγνωσης και συνταγογράφησης θεραπειών ειδικής αγωγής, ανέλαβε πρωτοβουλία για την εφαρμογή επιστημονικών κριτηρίων και συνέβαλε στην εκπόνηση του Πορίσματος της (διεπιστημονικής) Επιστημονικής Επιτροπής για θέματα Ειδικής Αγωγής και Θεραπείας που εάν εφαρμοζόταν θα διασφάλιζε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας για τους ασφαλισμένους. Κατά τη γνώμη μας και κατά κοινή ομολογία, η εφαρμογή του θα επίλυε κατά τρόπο επιστημονικά ορθό, τόσο το ζήτημα της διάγνωσης και της συνταγογράφησης όσο και το ζήτημα της παροχής των ειδικών θεραπειών. Όρισε τις επιστημονικές ειδικότητες που έχουν κατά τεκμήριο τη δυνατότητα να ασχοληθούν με τα ζητήματα της ειδικής αγωγής και θεραπείας, καθόρισε το είδος, το πλήθος και τη διάρκεια θεραπειών, και συμφώνησε με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση τους.

Ειδικότερα, η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία, κατ’ επανάληψη παρενέβη, για όλο αυτό το διάστημα εφαρμογής των μέτρων με προτάσεις, οι οποίες επιλύουν το πρόβλημα. Βασικός κορμός των παρεμβάσεων αυτών ήταν: (α) η εφαρμογή του πορίσματος στο σύνολό του, (β) η ηλεκτρονική συνταγογράφηση κατά τρόπο χρηστικό και όχι γραφειοκρατικό (γ) η συμπερίληψη θεραπειών και διαγνώσεων οι οποίες έχουν αποκλειστεί με εσφαλμένα και αντιεπιστημονικά κριτήρια.

Έκτοτε, το πόρισμα της Επιτροπής, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, αγνοήθηκε από τον ΕΟΠΥΥ και το Υπουργείο με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται οι θεραπευτικές ανάγκες των παιδιών με τρόπο επιστημονικά ορθό και ωφέλιμο για την αντιμετώπιση των δυσκολιών τους, λόγω μιας σειράς προβλημάτων.
Από την πλευρά της παιδοψυχιατρικής κοινότητας, δηλώνουμε πως κατ΄ αρχάς συμφωνούμε με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση των ειδικών θεραπειών και την ανάγκη ελέγχου από πλευράς του ΕΟΠΥΥ με στόχο την περικοπή αλόγιστων δαπανών, διαφωνούμε όμως με τον τρόπο που πραγματοποιείται, καθώς η όλη διαδικασία

• στερεί από πολλά παιδιά-εφήβους θεραπείες που έχουν απόλυτη ανάγκη και βάζει σε κίνδυνο την υγεία τους,
• διαστρεβλώνει τη διαδικασία διάγνωσης και θεραπευτικού σχεδιασμού,
• ταλαιπωρεί τους γονείς, που κατάντησαν δέσμιοι των αλλεπάλληλων και αλληλοαντικρουόμενων εγκυκλίων και αποφάσεων για την απόδοση δαπανών,
• υπονομεύει τη σχέση ιατρού-ασθενούς, εν προκειμένω παιδοψυχιάτρου-οικογένειας, πλήττει το κύρος και αμφισβητεί την αξιοπιστία των παιδοψυχιάτρων.
• υπερφορτώνει τους παιδοψυχιάτρους και τις ΥΨΥΠΕ με άσκοπο κόπο και τεράστια γραφειοκρατία, μετατρέποντας τους γιατρούς σε υπαλλήλους του ΕΟΠΥΥ και τις Υπηρεσίες σε υποκαταστήματά του,
• εξακολουθεί να μην ελέγχει την ποιότητα των παρεχομένων θεραπειών.
• προσβάλλει την επιστημονική και επαγγελματική μας ταυτότητα και οδηγεί σε επιστημονικές ανακολουθίες με πιθανά δυσάρεστα νομικά επακόλουθα,

Συγκεκριμένα, διαφωνούμε και διαμαρτυρόμαστε για:

1. την Την κατάργηση του απολύτως ενδεδειγμένου και επιστημονικά εμπεριστατωμένου συνδυασμού ατομικής ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής γονέων, με αποκλεισμό της μιας ή της άλλης θεραπευτικής αντιμετώπισης.
2. την Την αυθαίρετη και αντιεπιστημονική παράλειψη από τον ΕΚΠΥ ψυχικών και αναπτυξιακών διαταραχών ή καταστάσεων που θέτουν τα παιδιά σε κίνδυνο ανάπτυξης ψυχικής διαταραχής, και οι οποίες περιλαμβάνονται στο ICD-10 (π.χ. σύνδρομο Asperger – για τη συμπερίληψη του οποίου είχε δημοσιευθεί παλαιότερα απόφαση του αντιπροέδρου του ΕΟΠΥΥ–, διαταραχή κοινωνικής λειτουργικότητας, πένθος, κακοποίηση κ.λπ.), από τις οποίες υποφέρουν πολλά παιδιά και για τις οποίες υπάρχει απόλυτη ένδειξη και ανάγκη θεραπευτικής αντιμετώπισης.,
3. τη Τη στέρηση απαραίτητων θεραπειών από παιδιά-εφήβους που παρουσιάζουν ψυχιατρική – αναπτυξιακή συννοσηρότητα (π.χ. δ/χή άρθρωσης, δ/χή κινητικής λειτουργίας και συναισθηματική δ/χή), δεδομένου ότι εντελώς αυθαίρετα και αντιεπιστημονικά αποκλείεται η συνταγογράφηση θεραπειών για παραπάνω από δύο διαγνώσεις.,

4. τις Τις προβλεπόμενες παροχές – είδος, αριθμό, διάρκεια θεραπειών – σε πολλές διαγνωστικές κατηγορίες, όπως π.χ. μικρός αριθμός λογοθεραπειών (4 συνεδρίες για 4 μήνες στη διαταραχή γλωσσικής έκφρασης), ένδειξη λογοθεραπείας στην κατατονική σχιζοφρένεια, την κατάθλιψη και άλλες διαταραχές, ένδειξη λογοθεραπείας και εργοθεραπείας στην αναπτυξιακή διαταραχή της αριθμητικής κ.ά.,
5. την Την υποχρέωση συμπλήρωσης εκτενούς ιστορικού, προερχόμενου προφανώς από παιδονευρολογικά τμήματα, το οποίο καμιά ουδεμία σχέση δεν έχει με παιδοψυχιατρικές διαταραχές, και καμιά καμία χρησιμότητα στη διαγνωστική αξιολόγηση ή την στατιστική αποτύπωση στοιχείων. Αντίθετα πρόκειται για καθαρή γραφειοκρατία που επιβαρύνει τον κλινικό ιατρό με άσκοπο χρόνο για τη συμπλήρωσή του.,
6. την Την υποχρέωση συνταγογράφησης δύο διαφορετικών συνταγών σε περιπτώσεις δύο διαγνώσεων, με αποτέλεσμα την αδικαιολόγητη σπατάλη χρόνου που αφαιρείται αναγκαστικά από την κλινική εκτίμηση του παιδιού-εφήβουεργασία.,
7. την Την υποχρέωση περιγραφής της κατάστασης ψυχικής υγείας, που δεν έχει την παραμικρή χρησιμότητα δεδομένου ότι έχει ήδη τεθεί η διάγνωση κατά ICD-10, ενώ παράλληλα υπονομεύει την προστασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων.
Επιπλέον και πολύ σημαντικό, αδυνατούμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο απαιτείται να προβεί ο παιδοψυχίατρος σε περιγραφή-τεκμηρίωση της συμπτωματολογίας και της κατάστασης ψυχικής υγείας. Σε καμιά άλλη περίπτωση νοσημάτων δεν απαιτείται περιγραφή της συμπτωματολογίας, αρκεί η διάγνωση κατά ICD-10. Ούτε βέβαια απαιτείται αιτιολόγηση της διάγνωσης, γιατί περί αυτής πρόκειται, στην περίπτωση ηλεκτρονικής συνταγογράφησης φαρμάκων ή παραπεμπτικών για εργαστηριακές εξετάσεις.
 Υπάρχει αμφιβολία για την επιστημονική επάρκεια των παιδοψυχιάτρων και πρέπει να ελεγχθούν αν όντως γνωρίζουν τα κριτήρια βάσει των οποίων θέτουν τη διάγνωση;?
 Υπάρχει αμφιβολία και δυσπιστία για την ειλικρίνεια και εντιμότητα των παιδοψυχιάτρων?΄; Αν ψεύδονται για τη διάγνωση, δεν θα ψεύδονται και στην περιγραφή των συμπτωμάτων;?
 Υπάρχει αμφιβολία για την επιστημονική ικανότητα επάρκεια των παιδοψυχιάτρων να προτείνουν την κατάλληλη θεραπεία, και μάλιστα μέσα στα ασφυκτικά περιθώρια του νέου ΕΚΠΥ, και πρέπει να αποφασίσει ο ελεγκτής «για το είδος, τον αριθμό και τη διάρκεια των θεραπειών», όπως αναγράφεται στις εγκρίσεις του ΕΟΠΥΥ;?

8. την Την όλη διαδικασία ελέγχου – επιστροφής από τον ελεγκτή – επαναποστολής από τον θεράποντα – απόρριψης κ.λπ., η οποία και αποδεικνύει με τον πιο παραστατικό τρόπο το παράλογο της όλης διαδικασίας, όπου ο ειδικός παιδοψυχίατρος που γνωρίζει το παιδί προσπαθεί να πείσει για τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση τον μη ειδικό ελεγκτή που δεν γνωρίζει το παιδί.
9. την Την αδικαιολόγητη και επικίνδυνη για τα παιδιά καθυστέρηση της έναρξης της θεραπευτικής αντιμετώπισης, δεδομένου ότι οι απαραίτητες θεραπείες δεν παρέχονται από την ημέρα συνταγογράφησης αλλά από την ημέρα έγκρισης.
10. Καταδεικνύουμε το γεγονός ότι όταν μια απόφαση είναι απορριπτική ή τροποποιητική ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι τη διόρθωση ή την έγκριση είναι εις βάρος του ασθενούς. Είναι δε ιατρικά απαράδεκτο, να μην επιτρέπεται εκ νέου η συνταγογράφηση ειδικών θεραπειών για κάποιο χρονικό διάστημα μετά την απόρριψη ηλεκτρονικής γνωμάτευσης. Η κλινική εικόνα σε μικρά παιδιά και εφήβους μπορεί να αλλάξει άρδην και δεδομένου ότι δεν έχει επιτραπεί παρέμβαση στο μεσοδιάστημα, θα είναι κατά κανόνα προς το χειρότερο.
11. Ακόμα και η μη δυνατότητα συνταγογράφησης νέων ή άλλων θεραπειών για κάποιο χρονικό διάστημα μετά την έγκριση της γνωμάτευσης είναι αντιεπιστημονική και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία καθώς η κλινική εικόνα των παιδιών μπορεί να μεταβάλλεται ταχύτατα. Επίσης αποθαρρύνει τους γονείς να αναζητούν έγκαιρη και αποτελεσματική φροντίδα για δυνητικά επικίνδυνες καταστάσεις.
12. Τη μη δυνατότητα, από την εφαρμογή, προσωρινής αποθήκευσης της γνωμάτευσης, ώστε να μπορεί να επεξεργαστεί και σε μεταγενέστερο χρόνο, εάν κατά την αρχική συμπλήρωσή της ο εισηγητής διαπιστώσει ότι δεν έχει επαρκή στοιχεία για κάποιο εκ των ζητουμένων πεδίων.

13. Τη μη δυνατότητα διόρθωσης ή ακύρωσης γνωμάτευσης που έχει αποσταλεί σε περίπτωση λάθους ή ανάγκης αναθεώρησής της από τον συνταγογραφούντα παιδοψυχίατρο (σε περιπτώσεις π.χ. διάρκειας των θεραπειών ή της παροχής τους από παιδοψυχίατρο ή ψυχολόγο). Το εικονίδιο διαγραφής στην πλατφόρμα των εγκεκριμένων θεραπειών είναι ανενεργό.

14. Το σύστημα δεν ενημερώνει συνοπτικά αν υπάρχουν επιστροφές για πρόσθετες διευκρινίσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο ιατρός χρονοτριβεί ψάχνοντας καρτέλα – καρτέλα τις εισηγήσεις του, προκειμένου να εντοπίσει τυχόν επιστροφή.

15. την Την αναιτιολόγητη απόρριψη γνωματεύσεων και την εξαφάνισή τους από το σύστημα, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει ούτε ο θεράπων αλλά ούτε και ο ασφαλισμένος το λόγο απόρριψης, και να μην είναι σε θέση ο τελευταίος να προβεί σε ένσταση.
16. το Το γεγονός ότι όλοι οι ελεγκτές, πρωτοβάθμιοι και δευτεροβάθμιοι, είναι ιατροί άλλων ειδικοτήτων ή οδοντίατροι. Είναι πρακτικώς αδύνατον και δεοντολογικά απαράδεκτο ένας μη ειδικός ελεγκτής να αποφασίζει για τη διάγνωση του παιδοψυχιάτρου και για την παροχή ή όχι θεραπευτικής αντιμετώπισηςθεραπείας.

17. την Την παράνομη και αντιδεοντολογική ανωνυμία του ελεγκτή, δεδομένου ότι σύμφωνα με το νόμο αποτελεί υποχρέωση κάθε δημόσιου λειτουργού να δηλώνει το όνομα του σε κάθε συναλλαγή με πολίτη, και μάλιστα ιατρού προς συνάδελφο ιατρό, του οποίου όλα τα στοιχεία είναι γνωστά, όπως επίσης και του ασφαλισμένου.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε τραγελαφικές καταστάσεις, που έχουν ως αποτέλεσμα, εκτός από τον αναπόφευκτο αμοιβαίο εκνευρισμό και σε ορισμένες περιπτώσεις κλιμάκωση της έντασης και συσχετισμό δυνάμεων, μεταξύ συνταγογραφούντων/θεραπόντων και ελεγκτών, την άσκοπη σπατάλη χρόνου για όλους τους εμπλεκόμενους. ,
Οι συνάδελφοί μας έχουν επισημάνει ότι κατά κανόνα δεν λαμβάνουν απαντήσεις
στα ερωτήματα ή τις απορίες που έχουν αποστείλει στην ηλεκτρονική διεύθυνση
d8@eopyy.gov.gr, καθώς είναι ο μόνος δίαυλος επικοινωνίας που έχουν.
18. την Την επιφόρτιση των παιδοψυχιάτρων με την ενεργοποίηση του ασφαλιστικού φακέλου του ασθενούς
19. τον Τον εξαναγκασμό των παιδοψυχιάτρων σε άσκηση αλλότριων καθηκόντων και τη μετατροπή τους σε γραμματείς του ΕΟΠΥΥ που υποχρεούνται να εκτυπώνουν τις εγκεκριμένες γνωματεύσεις και την εγκριτική απόφαση, δηλαδή δημόσια έγγραφα, τα οποία οφείλουν να εκδίδονται αποκλειστικά και μόνον από τις Υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ. Και ενώ αυτό προβλέπεται από τις διατάξεις του ΕΟΠΥΥ, οι αρμόδιες Υπηρεσίες όχι μόνον δεν χορηγούν στους γονείς τις εγκεκριμένες γνωματεύσεις, αλλά δεν είναι καν σε θέση να τους πληροφορήσουν για την πορεία της συνταγής και τους παραπέμπουν στους παιδοψυχιάτρους. Επισημαίνεται ότι η σπατάλη χρόνου πολλαπλασιάζεται για τους ιατρούς ΕΣΥ, καθώς στις ΥΨΥΠΕ ο όγκος γνωματεύσεων είναι τεράστιος με αποτέλεσμα καθημερινά να χάνονται αμέτρητες εργατοώρες. Χωρίς να υπολογίζεται ο χρόνος που χάνουν οι γιατροί για να απαντούν στα επανειλημμένα τηλεφωνήματα των γονέων που ανυπομονούν για την έγκριση των γνωματεύσεων και την έναρξη των θεραπειών των παιδιών τους.
Η υποχρέωση των παιδοψυχιάτρων αφορά μόνον τη συνταγογράφηση, και από την έγκριση και μετά, η ευθύνη ανήκει στον ΕΟΠΥΥ.
20. τα Τα επιπλέον έξοδα τα οποία επιβάλλει ο ΕΟΠΥΥ στους ιδιώτες παιδοψυχιάτρους και τις ΥΨΥΠΕ για την εκτύπωση όλων αυτών των παραστατικών και για την οικολογική επιβάρυνση με την ποσότητα χαρτιού που κατασπαταλάται.
21. την Την έκθεση του διαλόγου παιδοψυχιάτρου-ελεγκτή στη διάθεση του ασθενή γεγονός που παρά την παρεχόμενη διαφάνεια, με τις υπάρχουσες αμφισβητήσεις, κλονίζει τη σχέση παιδοψυχιάτρου-οικογένειας του ασθενούς.

Τέλος, διαφωνούμε, διαμαρτυρόμαστε και δεν ανεχόμαστε
22. τις Τις απειλές του ΕΟΠΥΥ για επιβολή κυρώσεων σε περιπτώσεις όπου αναγκαστικά υπάρχουν αλλαγές σε διαγνώσεις ή διαφορετική περιγραφή της καταστάσεως ψυχικής υγείας. Είναι αναμενόμενο να αλλάζει η διάγνωση από τη μία χρονική περίοδο στην άλλη στο ίδιο παιδί (π.χ. φωνολογική δ/χή στην πρώιμη παιδική ηλικία, μαθησιακή δ/χή στη συνέχεια, εμφάνιση ψυχικής δ/χής σαν συννοσηρότητα ή συνέπεια κ.λπ.), να υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην κλινική εικόνα μεταξύ παιδιών που παρουσιάζουν την ίδια διαταραχή, ενώ, τέλος, σε πολλές περιπτώσεις με τις αυθαίρετες καταργήσεις κωδικών κατά ICD-10 από τον ΕΚΠΥ, ο κλινικός αναγκάζεται να καταφύγει σε παραπλήσιες διαγνώσεις ή συνδυασμό διαγνώσεων, προκειμένου να εξασφαλισθεί διασφαλιστεί η αναγκαία για το παιδί θεραπευτική αντιμετώπιση.
23. την Την κατάχρηση εξουσίας από ορισμένους ελεγκτές, οι οποίοι αναίτια αμφισβητούν διαγνώσεις, και προκειμένου να υπερισχύσουν των συναδέλφων τους, εντελώς αυθαίρετα απορρίπτουν την ιατρική γνωμάτευση και τελικά τιμωρούν τα παιδιά-εφήβους με απόρριψη απαραίτητων θεραπειών.
Επισημαίνουμε στη Διοίκηση του ΕΟΠΥΥ, ότι πρόκειται για θεραπείες παιδιών και εφήβων, επομένως οποιαδήποτε στέρηση αναγκαίας θεραπείας έχει καταστροφικά αποτελέσματα όχι μόνο για την ψυχοσυναισθηματική τους υγεία και ανάπτυξη αλλά και για την εξέλιξή τους ως ενήλικες, και οι επιπτώσεις τόσο για το άτομο όσο και για το κοινωνικό σύνολο, άμεσες και μακροχρόνιες, είναι ανυπολόγιστες. Πίσω από τις προς έγκριση θεραπείες βρίσκονται συμπολίτες μας σε ανάγκη. Έχουμε σωρεία απορριπτικών αποφάσεων στα γραφεία της Εταιρείας μας, στη διάθεση του καθενός. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
α) απόπειρα αυτοκτονίας έχουμε απόρριψη με τη δικαιολογία ότι δεν έχει αναφερθεί η προνοσηρά προσωπικότητα του παιδιού. ,
β) ουδεμία έγκριση για μαθησιακές δυσκολίες κατά παράβαση του ICD-10 με την επίκληση του αντιδεοντολογικού και αντιεπιστημονικού προσχήματος της οργανικότητας,.
γ) ανάλογα με τον ελεγκτή διαφορετικές αποφάσεις για τις ίδιες παθήσεις ακόμα και με σχεδόν πανομοιότυπη συμπτωματολογία. Υπάρχει περίπτωση διδύμων με συνταγογράφηση από τον ίδιο ιατρό για πανομοιότυπο πρόβλημα λόγου, εκ των οποίων για το ένα παιδί εγκρίθηκαν θεραπείες, ενώ για τον αδερφό του απορρίφθηκαν.

Τονίζουμε ότι πρόκειται Πρόκειται για παιδιά ασφαλισμένων, των οποίων και οι κρατήσεις και οι εισφορές έχουν ακριβώς ως σκοπό την παροχή της απαραίτητης κάθε φορά περίθαλψης. Και δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι σε περίπτωση ακατάλληλων περικοπών σε θεραπείες, το κόστος τελικά, για τις Υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Δικαιοσύνης κ.λπ. είναι πολλαπλάσιο.
Πιστεύουμε ότι όντως είναι απαραίτητος ο έλεγχος των δαπανών από πλευράς ΕΟΠΥΥ, όμως δεδομένου ότι από το σύστημα αυτομάτως περικόπτονται ή απορρίπτονται θεραπείες, ο έλεγχος μπορεί κάλλιστα να επιτευχθεί από επιτροπές παιδοψυχιάτρων ελεγκτών που θα διενεργούν τυχαίους δειγματοληπτικούς ελέγχους ή/και ελέγχους σε περιπτώσεις υπερβολικής συνταγογράφησης και αφού αξιολογήσουν φακέλους ασθενών ή εξετάσουν τα παιδιά, ανάλογα θα αποφασίζουν ή/και θα επιβάλουν κυρώσεις.
Η «εμπόλεμη» κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και η εξουθένωση των παιδοψυχιάτρων από τις άστοχες, αντιεπιστημονικές, και αυθαίρετες αποφάσεις του ΕΟΠΠΥ, τις ατέλειες του συστήματος και την καχύποπτη αντιμετώπισή τους, ως προς την επιστημονική τους επάρκεια και αξιοπιστία, η ατέρμονη γραφειοκρατία και η κατασπατάληση ανθρώπινων πόρων, έχουν καταστροφικά αποτελέσματα και πρέπει επιτέλους να σταματήσουν.
Η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία παραμένει πάντοτε σε θέση συνεργασίας τόσο με τον ΕΟΠΥΥ όσο και με το Υπουργείο Υγείας, προκειμένου να βρεθεί η κατάλληλη λύση, έστω και αυτή τη στιγμή, με δεδομένη την εμπειρία από τα προβλήματα που έχουν μέχρι τώρα παρουσιαστεί. Στην κατεύθυνση αυτή προτείνουμε την άμεση εισαγωγή της συμβουλευτικής γονέων, την άμεση εφαρμογή του πορίσματος, και με βάση αυτό, να επαναπροσδιοριστεί το είδος των θεραπειών, οι κωδικοί στους οποίους προβλέπεται η συνταγογράφηση, και να επιλυθούν συνολικά τα προβλήματα που ενδεικτικά επισημαίνουμε στο παρόν έγγραφο.