Αγαπητοί συμπολίτες, θα ήθελα να σας αναφέρω τους προβληματισμούς μου και να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.
Οι φωτιές, για άλλη μια χρονιά, κατακαίνε τα δάση μας, καταστρέφοντας το φυσικό κάλος και τις περιουσίες του κόσμου. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται κάθε καλοκαίρι και πάντα οι αρμόδιοι βρίσκουν μια ευφάνταστη δικαιολογία για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους.
Μία φταίει ο άνεμος, μια η κλιματική αλλαγή και φέτος φταίμε εμείς οι ίδιοι!
Αλήθεια, η λέξη «πρόληψη» υπάρχει στις αρμοδιότητές τους; Τι έκαναν για τις προσλήψεις προσωπικού; Τι έκαναν για την ανανέωση του στόλου των οχημάτων; Τι έκαναν για τη συμπλήρωση των εναέριων μέσων που είναι τα μόνα σωτήρια μέσα για τη κατάσβεση των πυρκαγιών στα δυσπρόσιτα δάση μας; ΤΙΠΟΤΑ.
Για να έρθω όμως στα του τόπου μας, στην Περαχώρα, μετά από πολλές και επίμονες προσπάθειες του τότε Προέδρου της ΔΕΟΠΑΛΠ, Ομήρου Νικολάου Λόη, επί Δημαρχίας κ. Γκιώνη, δημιουργήθηκε και εξοπλίστηκε το Πυροσβεστικό κλιμάκιο Περαχώρας, με κύριο στόχο την προστασία του ορεινού όγκου των Γερανείων. Δηλαδή την προστασία των Γερανείων και της ευρύτερης περιοχής: Σκάλωμα, Μυλοκοπή, Σχοίνος.
Και εδώ έρχονται απορίες, ερωτήματα που τίθενται. Είναι σήμερα εξοπλισμένο το κλιμάκιο με το ανθρώπινο και υλικό δυναμικό, ικανό να ανταποκριθεί στο έργο του; Ποια είναι η διασπορά και η φύλαξη της ευρύτερης περιοχής μας από οχήματα σε καθημερινή βάση; Υπάρχει σχεδιασμός για την όσο το δυνατόν γρηγορότερη αντιμετώπιση εστιών;
Αυτές οι απορίες είναι πολλών συγχωριανών μου που χρήζουν απαντήσεων από τους αρμόδιους φορείς.
Από την Πολιτική Προστασία του ευρύτερου Δήμου μας έχουν δημιουργηθεί σχέδια εκτάκτου ανάγκης για κάθε περιοχή ξεχωριστά; Και, ιδιαίτερα, στην Περαχώρα υπάρχει τέτοιο σχέδιο; Πού θα απευθυνθούν οι γηραιότεροι και οι τυχόν τραυματίες; Ποιες είναι οι οδοί διεξόδου αυτοκινήτων και ανθρώπων σε περίπτωση ανάγκης; Ποια μέρη κρίνονται κατάλληλα για συγκεντρώσεις με περίθαλψη και φροντίδα;
Και συνεχίζοντας θα αναφερθώ επιγραμματικά και γεμάτος ερωτηματικά γύρω από το θέμα του «εθελοντισμού» και των Συλλόγων Εθελοντών Πυροπροστασίας, δασοπυροσβεστών κλπ. Πρώτα, ένα μεγάλο μπράβο γι’ αυτό που κάνουν και παλεύουν αλλά εθελοντές με μεγάλα ποσά επιχορήγησης από τους Δήμους και προσφοράς του άψυχου υλικού από μεγάλες εταιρείες δεν ξέρω αν υφίσταται, αν έχει, δηλαδή, οντότητα και ουσία η λέξη «εθελοντισμός».
Και κλείνοντας την αναφορά μου αυτή θα ήθελα να κάνω λόγο για ένα σημαντικό θέμα που άπτεται της θεματολογίας. Στην ευρύτερη περιοχή της Περαχώρας, στη θέση Λαχταγάς, υπάρχει μια δομή, μια κατασκήνωση που ανήκε παλιά στην Αγροτική Τράπεζα και μετά περιήλθε στην Τράπεζα Πειραιώς. Μια κατασκήνωση άρτια κατασκευασμένη σε ειδυλλιακό τοπίο μέσα στο δάσος που φιλοξενούσε κάθε καλοκαίρι εκατοντάδες παιδιά.
Δυστυχώς τώρα βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια εγκαταλελειμμένη, στο έλεος των καιρικών συνθηκών και κάθε λογής καταστροφής, θέτοντάς την άκρως επικίνδυνη για φωτιά, μιας και έχει γεμίσει από αγριόχορτα και με πεσμένα δέντρα. Υπάρχει ενημέρωση στη Δημοτική Αρχή για αυτή τη δομή που βρίσκεται στα όρια του Δήμου μας;
Γιατί η Δημοτική Αρχή δεν κάνει ενέργειες ώστε να ξαναλειτουργήσει, προσφέροντας χαρά στα παιδιά, εργασία στους ντόπιους και μια οικονομική πνοή στην ντόπια αγορά;
Αυτή τη στιγμή είναι και παραμένει μια βόμβα στα πόδια της Περαχώρας, είναι κρίμα αυτό το κάποτε στολίδι να μένει ανεκμετάλλευτο.
Ελπίζω οι σκέψεις και οι ανησυχίες να λειτουργήσουν θετικά προς την επίλυση αυτών των δύο σοβαρότατων θεμάτων.