Άνοδο καταγράφει σε σχέση με τον Οκτώβριο η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ σε νέα δημοσκόπηση της Interview για την POLITIC.
Η Νέα Δημορκατία, αυξάνει οριακά τις δυνάμεις του και παραμένει στην πρώτη θέση με ποσοστό 27,2%. Το ΠΑΣΟΚ με 15,7% από 13,1% το Οκτώβριο, βρίσκεται σταθερά και ανοδικά στην δεύτερη θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει ιστορικό χαμηλό καθώς πέφτει στο 4,3% και είναι στην έβδομη θέση. Υψηλά ποσοστά για τον Στέφανο Κασσελάκη που η δημοσκόπηση τον καταγράφει στο 6%.
Δείτε αναλυτικά την πρόθεση ψήφου:
Νέα Δημοκρατία: 27,2% (από 25%)
ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής: 15,7% (από 13,1%)
Ελληνική Λύση: 8,5% (από 7,1%)
ΚΚΕ: 8,0%
Φωνή Λογικής: 7,0% (από 6%)
Κίνημα Δημοκρατίας (Κασσελάκης): 6%
ΣΥΡΙΖΑ: 4,3% (από 6,6%)
Πλεύση Ελευθερίας: 3,5% (από 3,8%)
ΝΙΚΗ: 3,0% (από 4,4%)
ΜέΡΑ25: 3% (από 3,5%)
Νέα Αριστερά: 2,5% (από 3%)
Δεν έχω αποφασίσει: 7,5% (από 14,5%)
Στις δημοφιλίες των πολιτικών αρχηγών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προηγείται. Στην καταλληλότητα πρωθυπουργού ο «Κανένας» (45%) είναι πρώτος σε σχέση με τους προέδρους των δύο πρώτων κομμάτων. Ο Μητσοτάκης είναι στο 40% και ο Ανδρουλάκης αρκετά χαμηλότερα στο 15%.
7 στους 10 υπέρ της διαγραφής Σαμαρά
Εφτά στους δέκα ψηφοφόρους της ΝΔ συμφωνούν με τη διαγραφή, ενώ περισσότερο μετριοπαθείς είναι οι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων καθώς το 48% συμφωνεί και το 44% διαφωνεί.
Επιστροφή Αλέξη Τσίπρα
Σχεδόν 7 στους 10 απαντούν πως μια ενδεχόμενη επιστροφή του στην ενεργό πολιτική του Αλέξη Τσίπρα, δε θα προκαλούσε αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό.
Ερώτηση: Μπορεί να είναι πολιτικώς μακροβία & ανθεκτική στους καιρούς μας, η όποια ασκούμενη & εφαρμοζόμενη πολιτική, χωρίς καθόλου ηθικές αξίες, κανόνες, πολιτική ευπρέπεια, πολιτικό πολιτισμό, τακτ, μέτρο & αρχές (αυτή)? Η απάντηση είναι, ναι (δυστυχώς), μπορεί. Ακόμη δε, και οκταετής… Ο κυνισμός έχει διάρκεια στον 21ο αιώνα. Όταν έρθει όμως το πλήρωμα του χρόνου, η κατάρρευση είναι απρόοπτος, απότομη, βροντώδης και εκκωφαντική. Όλες αυτές, τις τελευταίες ημέρες, τα πρωθυπουργικά τρολ της “Πειραιώς”, αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου, επιτίθεντο, περιέπαιζαν, χλεύαζαν, λοιδορούσαν, & ειρωνεύονταν τον κ. Σαμαρά, ακόμη δε και με ετούτη, την περίφημη φράση της Μάρως Κοντού προς τον Γιώργο Κωνσταντίνου “Σκάσε, Αντωνάκη”!! Κανείς εξυπνάκιας όμως (απ’ όλους αυτούς), δεν θυμήθηκε ότι η τελευταία σκηνή της ταινίας εκτυλίσσεται στο κοινό ερειπωμένο σπίτι των δύο χωρισμένων πρωταγωνιστών, που όντας βαθύτατα απογοητευμένοι & θλιμμένοι (πλέον), παρακολουθούν με απόγνωση και δέος, την ολοκληρωτική κατάρρευση & κατεδάφισή του. Εν προκειμένω, αυτής, της Νέας Δημοκρατίας (δηλαδή)…
Πολλή τηλεόραση βλέπουν κάποιοι. Αλλά θα ρωτήσει κανείς: φυσικό δεν είναι; Κλεισμένοι μέσα σε τριαράκι της κακιάς ώρας και τα 60 ευρώ το μήνα τούς φαίνονται μάννα εξ ουρανού, τί άλλο μπορούν να κάνουν; Να βγουν να φάνε σε εστιατόριο; Τυλιχτά να γεμίζει η πατσοκοιλιά και αραλίκι στον καναπέ για ελληνικές ταινίες και πολιτικές συζητήσεις περί δημοσκοπήσεων και τσιπροσκοπήσεων ώσπου να πέσουν να ξεραθούν, να ξυπνήσουν την επομένη για να στελεχώσουν τη δημόσια υπηρεσία και έτσι θα περάσει μια μέρα, μια εβδομάδα, ο μήνας για να πάρουν το μισθουλάκο τους, αναμένοντας με τρεχούμενα σάλια τον 13ο ώστε να φάνε το χριστουγεννιάτικο κοτοπουλάκι. Κατά τα άλλα, ο κυνισμός, η γκρίνια, η βαρυγκόμια και η μιζέρια συνεχίζονται επ’αόριστον. Καλά έλεγε για δαύτους η συγχωρεμένη η Μαλβίνα…
Ως ει τοις πάσι γνωστόν, κομμένος εντελώς (μιλάμε εδώ και μίαν ολόκληρη 15αετία), σε αυτή, την περιβόητη δημόσια υπηρεσία – εκτός όλων των άλλων – ΚΑΙ ο 13ος, μισθός, αυτός. Αντ’ αυτού – και σε ετούτες τις επερχόμενες & επικείμενες Χριστουγεννιάτικες & πρωτοχρονιάτικες εορτές, αναμένεται εις το να λάβουμε (για μίαν ακόμη, και πολλοστή φορά), από… τα 3, εκείνο εκεί, το… μεγ@λύτερο(!), αγαπητέ μας, λοιπόν, αλλά και φαντάζομαι να κατανοήτε και να αντιλαμβάνεστε επίσης, το ποιό τελικώς, θα είναι αυτό! Ως εκ τούτου λοιπόν (αλλά και όχι μονάχα, για τον λόγο, αυτό), αν συνέβαινε η αείμνηστη Μαλβίνα, να εβρίσκετο αυτή σήμερα στη ζωή, σίγουρα θα είχε για μερικούς μερικούς, πολλά πάρα πολλά και διάφορα να πει, το θέμα, αλλά μαζί, βέβαια, και ερώτημα, θα ήταν για ποιούς ακριβώς, δηλαδή…?
“Μιλάμε και πολύ κακός άνθρωπος μπαμπά, και πολύ κακός άνθρωπος”! “Ε, το ‘παμε βρε παιδί μου αυτό (να πούμε επιτέλους και τίποτις άλλο, εμείς οι δυό), και έπειτα γιέ μου, τι θες να σου κάνω, αλλά και τι μπορώ και να σου πω – ει μη μόνον, τα παράπονά σου, στον Θεό”!!
“Μιλάμε και πολύ κακός άνθρωπος μπαμπά, και πολύ κακός άνθρωπος”! “Ε το ‘παμε βρε παιδί μου αυτό, όλο το ίδιο και το ίδιο πράγμα θα λέμε συνεχώς (και έπειτα ας πούμε επιτέλους σαν άνδρες και τίποτις άλλο εμείς οι δυό, όπως για παράδειγμα το πως τα πας στο σχολείο σου, αν αρέσεις, αλλά και αν σου αρέσουν, κατεργαρούτσικο & πονηρούτσικο, αυτές οι συμμαθήτριές σου και ούτω καθεξής, λοιπόν), και άλλωστε γιέ μου, τι θες να σου κάνω, αλλά και τι μπορώ και να σου πω – ει μη μόνον, το παράπονό σου αυτό, να το απευθύνεις και να το πεις στον Θεό”!!