Ο Προοδευτικός Σύλλογος Συκιάς σας προσκαλεί στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του

Τέτοιες πίτες λέω φίλε μου Τάσο 🥮🔪κόβουν οι σύλλογοι 😀😀όχι πίτες με γύρο 😀

Φιλε μου Αντρεα, ακου να δεις: Κατα τα εθιμα μας και τις παραδοσεις, αλλα και συμφωνως ως προς τα ειωθοτα, συνηθιζεται τουτη τη περιοδο των Χριστουγεννιατικων εορτων και Πρωτοχρονιας, να κοβουμε κατα βαση τσουρεκόπιτες – ενιοτε δε – και κε’ι’κόπιτες σκετες, σοκολατενιες, με πορτοκαλι, η και με ζαχαρη αχνη, (αυτες, οι τελευταιες). Ενα το κρατουμενο και κατα δευτερον, λογω του ο,τι ομως, το εθνικο μας αυτο εδεσμα, το τυλιχτο σουβλακι λοιπον, εχει καταστει ειδος χρυσο, κοστοβορο, τσουχτερο & δαπανηρο με το να εχει εκτιναχθει & σκαρφαλωσει στις μερες μας αυτο, ακομη και στα τεσσεραμισι με πεντε ευρω, εκτος απο την δεδομενη αυτη, νοστιμια, ικμαδα του και λιχουδια του, θα μπορουσε καλλιστα σαν ενα (ας πουμε) extra κινητρο αγορας & αποκτησης του, να ειναι και η τοποθετηση, ενος γνησιου & αυθεντικου χρυσου φλουριου, στο εσωτερικο της πιτας του (δηλαδη), ειτε – μιλαμε – προκειται για κανονικη, ειτε προκειται για παραδοσιακη, ειτε προκειται για καλαμποκιου, ειτε προκειται για ολικης αλεσεως & διαιτης, ειτε προκειται για κυπριακη, ειτε προκειται για αραβικη, ειτε προκειται για πιτα – “μπουρι Θεσσαλονικης”, ειτε προκειται για αφρατη, ειτε προκειται για ζουμερη, ειτε προκειται για τραγανη, ειτε προκειται για ξεροψημενη, ειτε προκειται για ψημενη στη σχαρα, ειτε προκειται για ροδοψημενη στα καρβουνα, ειτε προκειται για αλαδωτη, ειτε προκειται για λαδωμενη, ειτε, ειτε, ειτε, ειτε… και ουτω καθεξης – η και για να το πω ολιγον τι διαφορετικα – και αποτελουσα αλλωστε, και μαγειρικη-αναλυση-εκβαθυνση-εμβριθεια & διατριβη, καθως και επιστημη κανονικη, λοιπον, αυτη!

“Μπαμπα”! “Ελα τι ειναι παλι και τις θες ρε γιε μου, λοιπον? Ακου, οταν τρωνε δεν μιλανε μικρε, συνεπως ασε με επιτελους να μπορεσω να απολαυσω με την ησυχια μου, και να καταφερω και να φαω σαν ανθρωπος και να καταπιω, το τυλιχτο μου αυτο (που το ‘χω συν τοις αλλοις, πληρωσει απο πανω, και χρυσο), – τι στην ευχη θελεις δηλαδη, να μου κατσει στο λαιμο αυτο, και να παω καλια μου και να πνιγω?”. “Τρελαθηκες, τι ειναι αυτα που λες ρε μπαμπα – οχι δα – πως θελουμε να μας παθεις και τιποτις κακο και, χτυπα ξυλο, και να σε χασουμε εσενα λοιπον, απλως να κατι θελω, να σε ρωτησω και να σου πω”! “Οριστε, ειμαι ολος ορθανοικτα & τεντωμενα αυτια, και σε ακουω ρε γιοκα μου, και μαλιστα μετα μεγιστης θρησκευτικης ευλαβειας & προσοχης, εγω”. “Ρε μπαμπα, γιατι ενω στο εχει πολλακις & επανειλημμενως επισημανει, αλλα και πει και ξαναπει η Χαρα, εντοιτοις γραφεις ατελειωτα και μακροσκελη σχολια – κατεβατα – σεντονια & εκθεσεις, εσυ?” “Καλη ερωτηση, μικρε μου! Κοιτα ομως να δεις: Η Χαρουλα – και ως μια προσεγγιση, διαπιστωση & εκτιμηση δικη μου, αυτη – ειναι εκ φυσεως μια κοπελα συνηθισμενη, μαθημενη, η αν θες καλυτερα, και γεννημενη για τα πολλα, για τα μεγαλα και κυριως δε, και για τα δυσκολα, οποταν λοιπον, εκ τοις πραγμασι φρονω & θεωρω, ως φυση αδυνατον να ταλαιπωρειται, να πιλατεβεται, να καταδυναστευεται και να κουραζεται εκεινη, με ολο αυτο το στοιχειο, σκηνικο, μαζι δε και ορυμαγδο, των (πραγματι) πολλων, μεγαλων & ατελειωτων εκθεσεων – σεντονιων – κατεβατων & σχολιασμων μου, αυτων!! Τοσο απλο, ρε γιοκαρινε μου, ως απαντηση, ως ερμηνεια, ως επεξηγηση, ως διασταση, ως τεκμηριωση, και ως γεγονος”!!