Σε μια εποχή που το Καζίνο Λουτρακίου προσπαθεί να ανακτήσει σταθερότητα και αξιοπιστία, ο ρόλος του νέου Γενικού Διευθυντή, κ. Σαρασίνι, αποδεικνύεται κομβικός. Δεν πρόκειται απλώς για έναν διαχειριστή. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που επέλεξε να μπει μέσα στην καθημερινότητα των εργαζομένων, να την κατανοήσει και κυρίως να την βελτιώσει.
Με δικές του πρωτοβουλίες, το προσωπικό είδε να αλλάζει η καθημερινότητά του: από τις στολές και τα παπούτσια εργασίας μέχρι και τη σίτιση, οι συνθήκες έγιναν πιο ανθρώπινες και αξιοπρεπείς. «Μας άκουσε και μας σεβάστηκε», λένε πολλοί εργαζόμενοι. Και αυτή η φράση από μόνη της δείχνει πολλά. Ο νέος διευθυντής σέβεται τους ανθρώπους του, και φάνηκε από την πρώτη στιγμή, είναι προσιτός και αγαπητός σε όλους.
Ο κ. Σαρασίνι όμως δεν έμεινε μόνο στις παροχές. Έθεσε όρια εκεί που έπρεπε, βάζοντας φρένο σε καταστάσεις ετών, τους γνωστούς «μπαταχτζήδες» που εκμεταλλεύονταν κενά και αδυναμίες του συστήματος. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο εξ αρχής: σεβασμός στους κανόνες, στους ανθρώπους και στο ίδιο το καζίνο.Το κλίμα δεν άλλαξε από μόνο του. Άλλαξε επειδή εμφανίστηκε ένας άνθρωπος που δεν ήρθε για να μετρά κέρδη, αλλά για να νοικοκυρέψει το χάος, κατά γενική ομολογία.
Την ίδια στιγμή, όμως, είναι σαφές πως παρά τη δυναμική παρουσία του Γενικού Διευθυντή, το Καζίνο στερείται κάτι θεμελιώδες: ενός πραγματικού Προέδρου.
Ο κ. Ασημακόπουλος, αν και τυπικά Πρόεδρος, φαίνεται να παραμένει τέτοιος μόνο στα χαρτιά. Η απουσία του από τον χώρο, τόσο φυσική όσο και λειτουργική, δημιουργεί ένα κενό στην κορυφή της ιεραρχίας. Και το ερώτημα που πλανάται, όχι μόνο στους διαδρόμους του καζίνο αλλά και στις συζητήσεις των ίδιων των εργαζομένων, είναι ότι εν μπορεί ένας ανθρωπος να τα κάνει όλα. Μήπως ήρθε η ώρα για την επιστροφή του ανθρώπου που το έσωσε στα δύσκολα;
Όλο και περισσότεροι μιλούν με εκτίμηση και προσδοκία για τον Νίκο Ρεμαντά. Έναν άνθρωπο που γνωρίζει το Καζίνο από την καλή και την ανάποδη. Που απέδειξε πως μπορεί να διαχειριστεί κρίσεις, να εμπνέει εμπιστοσύνη και να «βγάζει λαγούς από το καπέλο» σε περιόδους όπου όλα έμοιαζαν χαμένα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε πως η επιστροφή του θα ήταν ευχής έργον.
Το Καζίνο Λουτρακίου χρειάζεται ηγεσία με παρουσία, εμπειρία και αποδοχή, όχι μόνο στα χαρτιά αλλά και στους διαδρόμους. Ο κ. Σαρασίνι δείχνει τον δρόμο με έργα και στάση. Μένει να δούμε αν το παράδειγμα του θα ακολουθηθεί και από την κεφαλή. Σήμερα, που η τάξη έχει αρχίσει να μπαίνει, η επιστροφή του δεν θα είναι ένα πισωγύρισμα. Θα είναι η λογική συνέχεια.
Χ@ρά