Στη συνεδρίαση λογοδοσίας της 29ης Αυγούστου, οι δημότες είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν για ακόμη μία φορά την τέχνη της Δημοτικής Αρχής στο να απαντά… χωρίς να φέρει ποτέ ευθύνη.
Μάθαμε λοιπόν ότι για τη λειτουργία της καντίνας στο Δημοτικό Πάρκο δεν χρειάζεται απόφαση. Εξάλλου, το Πάρκο – μας διαβεβαίωσαν – δεν είναι ούτε δάσος, ούτε άλσος, αλλά κάτι… ενδιάμεσο. Μάλιστα, ακούσαμε κι ότι τα πευκάκια των Αγίων Θεοδώρων δεν είναι δάσος! Έτσι, αντί για ξεκάθαρες αποφάσεις, πήραμε μαθήματα θεωρίας περί πρασίνου. Όσο για το ότι η καντίνα βρίσκεται δίπλα στο δημοτικό αναψυκτήριο, το οποίο εκμισθώνει ο Δήμος και τίθεται θέμα ανταγωνισμού, μικρή σημασία έχει. Η Δημοτική Αρχή Γκιώνη, άλλωστε, δεν φέρει ποτέ ευθύνη.
Συνεχίζοντας το «μάθημα», ενημερωθήκαμε ότι ο Δήμος διαθέτει 11 παιδικές χαρές, από τις οποίες μόνο 3 είναι πιστοποιημένες (και αυτές στα Ίσθμια). Στην απλή ερώτηση «αν γίνει ατύχημα;» η απάντηση ήταν καθησυχαστική: την ευθύνη την έχει η υπηρεσία. Ίσως λοιπόν θα ήταν καλό να τοποθετηθεί σχετική πινακίδα:
«Οι παιδικές χαρές λειτουργούν με δική σας ευθύνη».
Για τη δυσοσμία και τη βρωμιά στους δρόμους και πεζοδρόμους, ακούσαμε τα γνώριμα:
- ένα απορριμματοφόρο αδειάζει όλο το Λουτράκι και τους υπόγειους κάδους,
- το πλυστικό χάλασε,
- προσωπικό δεν υπάρχει.
Η κασέτα παίζει σταθερά, χρόνια τώρα – κι η κατάσταση μένει ίδια.
Για το κτίριο του ΔΟΚΟΠΑΠ, πληροφορηθήκαμε ότι «γίνονται προσπάθειες» να περιέλθει στην κυριότητα του Δήμου από το ΤΑΙΠΕΔ. Ωστόσο, η διαβεβαίωση του Δημάρχου ακούστηκε περισσότερο ως ευχή παρά ως δέσμευση – κι ας ελπίσουμε ότι δεν θα μείνουμε για άλλη μια φορά μόνο στην προσπάθεια.
Στους Αγίους Θεοδώρους, το πρόβλημα της έλλειψης νερού παραμένει άλυτο εδώ και χρόνια. Και όχι μόνο δεν έχει λυθεί, αλλά με τη σύνδεση των αφαλατώσεων το νερό καταλήγει να φτάνει στις βρύσες… ζεστό! Ζητήσαμε τη μελέτη για τη σύνδεση με το δίκτυο, μας παρέπεμψαν στη ΔΕΥΑΛ-ΑΓ.ΘΕΟΔ, και ακούσαμε ότι «υπάρχουν όλα τα στοιχεία». Μας διαβεβαίωσαν ακόμη ότι το νερό είναι πόσιμο και ότι έχει δοθεί «ιδιαίτερη βαρύτητα» στο θέμα. Η πραγματικότητα, ωστόσο, δείχνει άλλα: έλλειψη νερού και ένα ζήτημα που παραμένει ανοιχτό. Η Δημοτική Αρχή οφείλει να λύσει επιτέλους το συγκεκριμένο κομμάτι.
Και βέβαια, το Loutraki Festival: μάθαμε ότι έγιναν απευθείας αναθέσεις 50.000 € στον Σύλλογο Φίλων της Μουσικής. Την ίδια στιγμή, όμως, οι εκδηλώσεις έχουν εισιτήριο, διότι είναι – όπως ειπώθηκε – «αυτοχρηματοδοτούμενες». Δηλαδή: πληρώνει ο Δήμος, πληρώνουν και οι δημότες. Και εδώ προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: αφού ο Δήμος χρηματοδοτεί το φεστιβάλ, γιατί να μη φροντίσει να έχει ο ίδιος έσοδα από τις εκδηλώσεις, προς όφελος της τοπικής κοινωνίας; Γιατί να μεσολαβούν τρίτοι;
Εμείς δηλώνουμε ξεκάθαρα: θα επανέλθουμε ζητώντας απολογισμό όλων των εκδηλώσεων και πλήρη διαφάνεια στη διαχείριση των χρημάτων. Γιατί όταν οι πολίτες πληρώνουν δύο φορές – και μέσω Δήμου και στο εισιτήριο – δικαιούνται τουλάχιστον να γνωρίζουν πού καταλήγει το κάθε ευρώ.
Και, φυσικά, επειδή εμείς αγαπάμε τον πολιτισμό όπως τον αγαπά ο κάθε δημότης – χωρίς να χρειάζεται να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη – ας μην ξεχνάμε την απλή αλήθεια: οι πολιτιστικές εκδηλώσεις θα έπρεπε να είναι δωρεάν. Αλλά, προφανώς, γιατί να αφήσουμε τη λογική να χαλάσει το τέλειο σύστημα της… «αυτοχρηματοδοτούμενης ψυχαγωγίας»;
Παρακολουθώντας όλες τις απαντήσεις της Δημοτικής Αρχής, είναι φανερό ότι έχει υιοθετήσει κατά γράμμα τη γνωστή ρήση του Βοναπάρτη:
«Τρία πράγματα δεν κάνεις στην πολιτική: δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι το λάθος σου».
Όλες οι παρατηρήσεις, οι ασαφείς απαντήσεις και η άρνηση να αναλάβει ευθύνη αποτυπώνουν ακριβώς αυτή τη στρατηγική.