Σε μια εποχή που το Καζίνο Λουτρακίου προσπαθεί να ανακτήσει σταθερότητα και αξιοπιστία, ο ρόλος του νέου Γενικού Διευθυντή, κ. Σαρασίνι, αποδεικνύεται κομβικός. Δεν πρόκειται απλώς για έναν διαχειριστή. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που επέλεξε να μπει μέσα στην καθημερινότητα των εργαζομένων, να την κατανοήσει και κυρίως να την βελτιώσει.
Με δικές του πρωτοβουλίες, το προσωπικό είδε να αλλάζει η καθημερινότητά του: από τις στολές και τα παπούτσια εργασίας μέχρι και τη σίτιση, οι συνθήκες έγιναν πιο ανθρώπινες και αξιοπρεπείς. «Μας άκουσε και μας σεβάστηκε», λένε πολλοί εργαζόμενοι. Και αυτή η φράση από μόνη της δείχνει πολλά. Ο νέος διευθυντής σέβεται τους ανθρώπους του, και φάνηκε από την πρώτη στιγμή, είναι προσιτός και αγαπητός σε όλους.
Ο κ. Σαρασίνι όμως δεν έμεινε μόνο στις παροχές. Έθεσε όρια εκεί που έπρεπε, βάζοντας φρένο σε καταστάσεις ετών, τους γνωστούς «μπαταχτζήδες» που εκμεταλλεύονταν κενά και αδυναμίες του συστήματος. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο εξ αρχής: σεβασμός στους κανόνες, στους ανθρώπους και στο ίδιο το καζίνο.Το κλίμα δεν άλλαξε από μόνο του. Άλλαξε επειδή εμφανίστηκε ένας άνθρωπος που δεν ήρθε για να μετρά κέρδη, αλλά για να νοικοκυρέψει το χάος, κατά γενική ομολογία.
Την ίδια στιγμή, όμως, είναι σαφές πως παρά τη δυναμική παρουσία του Γενικού Διευθυντή, το Καζίνο στερείται κάτι θεμελιώδες: ενός πραγματικού Προέδρου.
Ο κ. Ασημακόπουλος, αν και τυπικά Πρόεδρος, φαίνεται να παραμένει τέτοιος μόνο στα χαρτιά. Η απουσία του από τον χώρο, τόσο φυσική όσο και λειτουργική, δημιουργεί ένα κενό στην κορυφή της ιεραρχίας. Και το ερώτημα που πλανάται, όχι μόνο στους διαδρόμους του καζίνο αλλά και στις συζητήσεις των ίδιων των εργαζομένων, είναι ότι εν μπορεί ένας ανθρωπος να τα κάνει όλα. Μήπως ήρθε η ώρα για την επιστροφή του ανθρώπου που το έσωσε στα δύσκολα;
Όλο και περισσότεροι μιλούν με εκτίμηση και προσδοκία για τον Νίκο Ρεμαντά. Έναν άνθρωπο που γνωρίζει το Καζίνο από την καλή και την ανάποδη. Που απέδειξε πως μπορεί να διαχειριστεί κρίσεις, να εμπνέει εμπιστοσύνη και να «βγάζει λαγούς από το καπέλο» σε περιόδους όπου όλα έμοιαζαν χαμένα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε πως η επιστροφή του θα ήταν ευχής έργον.
Το Καζίνο Λουτρακίου χρειάζεται ηγεσία με παρουσία, εμπειρία και αποδοχή, όχι μόνο στα χαρτιά αλλά και στους διαδρόμους. Ο κ. Σαρασίνι δείχνει τον δρόμο με έργα και στάση. Μένει να δούμε αν το παράδειγμα του θα ακολουθηθεί και από την κεφαλή. Σήμερα, που η τάξη έχει αρχίσει να μπαίνει, η επιστροφή του δεν θα είναι ένα πισωγύρισμα. Θα είναι η λογική συνέχεια.
Χ@ρά
Όταν αποφασίζεις να γράψεις,γράφεις!κόπηκαν και οι επισκέψεις για ρουσφετακια και έχουν τσινισει,όπως και τα τηλέφωνα από τον μίστερ σελφι!!ούτε να τον βλέπει δεν θέλει ο σερασινη
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΟ ΡΕΜΑΝΤΑ
Τά τελευταία 15 χρόνια έχουν κονομησει οι διευθυντές καί οι συγγενείς τους καί τό υπόλοιπο προσωπικό δεν έχει πάρει ούτε 1€ αύξηση. Αυτοί είναι, με αποκορύφωμα τίς επιστροφές εργαζομένων που ενώ είχαν πάρει παχυλές αποζημιώσεις, σέ λιγότερο από χρόνο είναι πάλι πίσω.
Αμήν κάτι να αλλάξει προς το θετικότερο.
Ναι!!! εκείνο που θα αλλάξει είναι ότι στο τέλος του καλοκαιριού θα απολυθούν 50 εργαζομενοι, όπως ανακοίνωσε στο Σωματείο και ας το αρνούνται οι συνδικαλιστες, ο Γενικός Διευθυντής ο άνθρωπος που σύμφωνα με τη συντάκτρια του άρθρου, είναι ό άνθρωπος που επέλεξε να μπει μέσα στην καθημερινότητα των εργαζομένων, να την κατανοήσει και κυρίως να την βελτιώσει. Προφανώς στα πλαίσια της βελτίωσης προσέλαβε σχεδόν όλο του το σόι. όσο αφορά το συνδικαλιστικό ανθό των εργαζομένων στη χτεσινή Συνέλευση αποκαλύφθηκε πως σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους στις απεργίες πληρώνονταν κανονικά. Όσο για τη μισθοδοσία Ιουλίου και Αυγούστου και το επίδομα αδείας θα πέσει πολύ γέλιο…
Η άλλη έβγαλε ανακοίνωση στην οποία μόνο ένας έκανε αντισυνδικαλιστικες ενέργειες και όλοι οι άλλοι είναι καθαροί.. γελάνε καί τά τσιμέντα. Έχετε τελειώσει ως συνδικαλιστές καί δεν το έχετε καταλάβει. Δεν πρόκειται να σας ακολουθήσει κανένας. Παραίτηση από όλους καί εκλογές με νέα πρόσωπα που θα ασχολούνται με τους εργαζόμενους καί όχι με τά συμφέροντα τά δικά τους.
Οχι ρε παιδιά. Κινδυνολογούν οι συνδικαλιστές για να το παρουσιάσουν ως ατομική τους επιτυχία μετά που δεν απολύθηκε κανείς.