Αν υποθετικά η Γη βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τον Δία, θα έπαυε να είναι ένας ανεξάρτητος πλανήτης και θα μετατρεπόταν σε φυσικό του δορυφόρο. Μια τέτοια αλλαγή θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη μας.
Η τεράστια βαρυτική επίδραση του Δία θα προκαλούσε ασύλληπτης έντασης παλίρροιες — όχι μόνο στους ωκεανούς, αλλά και στο στερεό φλοιό της Γης. Το αποτέλεσμα θα ήταν μια έκρηξη τεκτονικής δραστηριότητας: συνεχείς σεισμοί, ενεργά ηφαίστεια και μαζικές πλημμύρες. Ένα παρόμοιο φαινόμενο παρατηρείται σήμερα στον φυσικό δορυφόρο του Δία, την Ιώ, η οποία παρουσιάζει έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα λόγω παρόμοιων βαρυτικών αλληλεπιδράσεων.
Ο ίδιος ο Δίας, λόγω του τεράστιου μεγέθους του, θα κυριαρχούσε στον ουρανό μας, καταλαμβάνοντας σχεδόν το 1/9 του ουράνιου θόλου από ορίζοντα σε ορίζοντα — ένα θέαμα επιβλητικό αλλά και δυσοίωνο.
Ωστόσο, οι περιβαλλοντικές συνθήκες σε αυτό το υποθετικό σενάριο δεν θα ήταν καθόλου φιλικές προς τη ζωή. Η Γη θα βρισκόταν μέσα στο ισχυρό και θανατηφόρο πεδίο ακτινοβολίας του Δία, το οποίο θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατη την επιβίωση κάθε μορφής ζωής στην επιφάνειά της.
Και όλα αυτά, μόνο για λίγες ώρες. Διότι ακόμη και αν η Γη τοποθετούνταν ακαριαία στην ίδια απόσταση από τον Δία με αυτήν της Σελήνης από εμάς, η ταχύτητα περιφοράς της δεν θα ήταν επαρκής για να διατηρήσει σταθερή τροχιά. Η έλλειψη φυγόκεντρης δύναμης θα σήμαινε πως κάθε λεπτό η Γη θα πλησίαζε όλο και περισσότερο τον γίγαντα πλανήτη, μέχρι να χαθεί τελικά μέσα στα νέφη του — πιθανώς μέσα σε μόλις 24 ώρες.
Αντίθετα, η Ιώ — που επιβιώνει σε παρόμοια απόσταση — διατηρεί την τροχιά της χάρη στη 17 φορές μεγαλύτερη ταχύτητα περιφοράς της σε σχέση με αυτήν που θα είχε η Γη στο ίδιο σημείο.
Το υποθετικό αυτό σενάριο αναδεικνύει πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες που επιτρέπουν στη Γη να παραμένει ένας φιλόξενος πλανήτης. Και τελικά, πόσο εύθραυστη είναι η ίδια η έννοια της ζωής στο Σύμπαν.