Ο φίλος Θωμάς αποκαλύπτει τις σκέψεις του..

Διαβάζουμε, ακούμε πολλά για την εν ψυχρώ δολοφονία του δημοσιογράφου, και όλοι βιάζονται να προκαταβάλλουν το “συναίσθημα” της κοινής γνώμης, σα να ήταν αυτοί όλοι, σα να ξέρουν όλα τα κανάλια και όλοι οι σταθμοί τι σκέφτομαι εγώ, ο γείτονάς μου, ο παραπέρα…
‘Οταν τις προάλλες είχε σκοτωθεί ο μικρός μετανάστης με την βόμβα στον κάδο δεν βλέπω κανείς να είπε για την “κοινή γνώμη”, για το αν ήταν χτύπημα ας πούμε στους μετανάστες, ή αν ήταν ένα τυφλό χτύπημα ενάντια στους άστεγους, ή στους οδοκαθαριστές γιατί δεν νομίζω πως θα πήγαινε ο παπανδρέου, ή ο μητροπολίτης ή ο πρόεδρος της τράπεζας της Ελλάδας να ψαχουλεύει τον κάδο…
Εδώ βέβαια, με την..
..ενέδρα στον δημοσιογράφο  ήταν μια στημένη ενέδρα, ύπουλη και ωμή, αλλά απο αυτή κάθε αυτή την πράξη της δολοφονίας μέχρι την προσπάθεια φίμωσης της δημοσιογραφίας έχει τόσο δρόμο και τόση απόσταση οσο η γη με το φεγγάρι!
Σιγά την δημοσιογραφία που έχουμε και σιγά τον δημοσιογράφο που χάσαμε!
Έτσι απλά και ωμά!
Βέβαια αυτο δεν σημαΊνει ότι χαίρομαι η επικροτώ τον χαμό ενος ανθρώπου, η ακόμα χειρότερα την δολοφονία κάποιου…
Αλλά ρε παιδί μου, δεν τρελαίνομαι κιόλας!
Εμείς οι εργάτες μεταξύ μας, στη δουλειά, στις παρέες μας, ποσώς μας ένοιαξε κύριοι των ΜΜΕ η απώλεια κάποιου από σας, γιατί σας έχουμε απαξιώσει.
Βέβαια αυτό είναι καλό να γίνετε με την αποχωρησή σας από την δημοσιογραφία και όχι με τέτοιο απαράδεκτο και καταδικαστέο τρόπο.
Τα πράγματα εχουν εκτραχυνθεί, περνάμε δύσκολες στιγμές, πληρωνόμαστε στην χάση και στην φέξη και έχουμε τα μέτρα να τρέχουν στην πλάτη μας, τα λεφτά μας να λιγοστεύουν, και μαζί με αυτά το μέλλον μας, ποτέ δεν είμασταν μαθημένοι στα πολλά, αλλά τα πολύ λίγα μας πειράζουν.
Περιμένουμε μπας και αλλάξουν οι νόμοι για τους βουλευτές μας , τους δικαστικούς και τα συγκροτήματα τύπου και αυτό δεν γίνεται…
Και όλοι μας λέμε ότι άμα είναι έτσι θα τα σπάσουμε όλα τον σεπτέμβρη!
Γιατί δεν θέλουμε να πληρώνουμε και οι τυπάδες αυτοί των τριών αυτών κατηγοριών να τα κονομάνε πάλι, και ακόμα χειρότερα να μένουνε ατιμώρητοι με τους κολο-νόμους με τις ασυλίες , τα κόλπα με τις επιταγές, τις υπεράκτιες εταιρείες και άλλα τέτοια που δεν τα γνωρίζω…
Κάθε τόσο αναρωτιόμαστε γιατί είναι συνταγματικό να παραβαίνει τον νόμο η κυβέρνηση με τις μειώσεις μισθών,τις περικοπές δώρων και διαφόρων τέτοιων σημαντικοτάτων για την επιβίωσή μας οικονομικών απολαβών και να μην είναι συνταγματικό το να ακυρωθεί ο κολο-νόμος για την ασυλία και την ατιμωρησία;
Τα πραγματικά γεγονότα της ζωής, η πραγματική ζωή είναι δυστυχώς πολύ σκληρή και ωμή….
‘Οπως η δολοφονία του κυρίου Γκιόλια, όπως το κάψιμο των υπαλλήλων στην τράπεζα, όπως η ανατίναξη του μετανάστη με την βόμβα στον κάδο…
Αλλά επίσης είναι πολύ σκληρή όταν τονίζω εμείς περνάμε δύσκολα και εσείς κονομάτε λέγοντας τις ειδήσεις που σας λένε να πείτε για να πιέσετε η να “γλύψετε” κάποιον πολιτικό να πάρετε διαφημίσεις (στην καλύτερη περίπτωση, την πιο αθώα) και να πληρωθείτε με χιλιάδες ευρω για αυτή τη δουλειά όταν εγώ παίρνω με το ζόρι αυτή την εποχή 350 ευρω τον μήνα!
Και θέλετε να έρθω να κλάψω μαζί σας γιατι χάθηκε ένας πυλώνας της δημοσιογραφίας;
Δεν πάτε καλά!
Είναι πολύ σκληρή η ζωή οταν εσείς παίρνετε τις παράνομες προμήθειες για τις υπογραφές που βάζετε στις διάφορες συναλλαγές του κράτους κύριοι πολιτικοί παίρνοντας επίσης χιλιάδες ευρω με νόμους που δεν ψηφίσαμε εμείς αλλά εσείς, που σας βγάλαμε εμείς βουλευτές για να ΜΗΝ ψηφίζετε τέτοιους νόμους αλλά εσείς τους ψηφίζετε και αύριο μεθαύριο χτύπα ξύλο αν κάτι γίνει με καναν απο σας θα θέλετε να έρθουμε να κλάψουμε γιατί χάθηκε κάποιος από το στρατόπεδο της “δημοκρατίας”;
δεν πάτε καλά!
‘Οπως πεθάνανε τόσοι και τόσοι μη σημαντικοί άνθρωποι, που δεν συμμετείχαν στο πανηγύρι της αρπαγής και κανείς πέραν των δικών τους δεν έκλαψε για αυτούς, κανείς δεν νοιάζετε για σας!
…για κανέναν επίορκο γιατρό, για κανένα επίσης επίορκο διευθυντή κάποιας υπηρεσίας, για κανένα λαμόγιο που χάριν της θέσης του και της σφραγίδας που έχει πιέζει και κονομάει φράγκο φράγκο ολόκληρη περιουσία, για κανέναν δημοσιογράφο που δεν νοιάζετε για μένα παρά για αυτόν και την ανελιξή του, για κανέναν δικαστικό που κάνει νόμιμα την δουλειά του αλλά έλα που εμάς δεν μας φαίνεται νόμιμη….

Ξεφύγαμε!
Το έχετε πάρει χαμπάρι?
‘Οσο λιγότερα ευρω θα παίρνουμε τόσο πιο κοντά θα βρισκόμαστε….
εύχομαι να μην έρθει η στιγμή που θα είμαστε πάρα πολύ κοντά!
και γιατί μου ‘ρχετε το μυθιστόρημα του Μπωρις Βιάν τώρα;
Θα φτύσω τους τάφους σας!
Θα μετανοιώσω για πολλά που εχω γράψει παραπάνω, αλλά προτιμώ να λέω αυτά που βγαίνουν από την καρδιά στο χαρτί παρά αυτά που βγαίνουν από το μυαλό και είναι για πέταμα.
—
Tom A. Christidis
ευχαριστούμε τον φίλο Tom για την βοήθειά του στο blog