Αυτό που έχει μάθει η στήλη μια εικοσαετία και πλέον ενασχόλησης, είναι ότι στο χρηματιστήριο όλοι δικαιώνονται. Απλά ο καθένας πρέπει να αντέξει μέχρι να έρθει η σειρά του για δικαίωση.
Σε δυόμιση δεκαετίες ενασχόλησης με τη ζωή έχει μάθει ότι το σημαντικότερο συστατικό της προόδου είναι ο φόβος. Αν οι άνθρωποι δεν φοβόντουσαν για το μέλλον δεν θα έκαναν πολλά για να βελτιώσουν το σήμερα.
Ο φόβος είναι το πρώτο συναίσθημα που βιώνει ο άνθρωπος στη Βίβλο, γράφει ο Corey Robin στο βιβλίο του «Φόβος» που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια. «Φοβήθηκα, γιατί είναι γυμνός…» αναφέρει ο Αδάμ στον Θεό…
Κατά τον Τζων Λοκ ο φόβος είναι μια ανησυχία «ένα ξεβόλεμα του πνεύματος και αυτό που κυρίως, εάν όχι μόνο, προωθεί την εργατικότητα και την δραστηριότητα του ανθρώπου είναι η ανησυχία… Ο φόβος είναι που μας δίνει μεγαλύτερη ώθηση από την προοπτική των μεγάλων απολαύσεων».
Ο φόβος στην πραγματική οικονομία είναι που οδηγεί στον εξορθολογισμό, στην εξυγίανση και θέτει τις βάσεις για τη νέα ανάπτυξη. Κατά συνέπεια το στρεβλό μεταπολιτευτικό μοντέλο δεν θα μπορούσε να αναδομηθεί χωρίς το φόβο.
Η περί της χρεοκοπίας φλυαρία από την άποψη αυτή βοήθησε τα μάλα…
Ακόμη περισσότερο βοήθησαν ακραίες κορώνες όπως: Έχουμε πόλεμο, όπως επίσης και οι καταλήψεις μερικών καταπελτών. Οι αυθαιρεσίες μιας δράκας αυτοκινητιστών…
Αν η μεταρρύθμιση που βρίσκεται σε εξέλιξη χρωστάει κάπου, είναι στα άκρα, που αντί ρεφορμιστικών προτάσεων υιοθέτησαν ηχηρά αλλά μαχητικά συνθήματα, όπως παύση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ απαγόρευση εισόδου της τρόικας σε δημόσια κτήρια της περιφέρειας Αττικής.
Χρωστάει βέβαια και στο άλλο άκρο που εντοπίζει όλα τα δεινά στην παρουσία των ξένων και την ύπαρξη των εβραίων στον πλανήτη.
Ο Corey για παράδειγμα, στην προσπάθεια να αναλύσει τον τρόπο που εκμεταλλεύτηκαν ο Μπους και ο Ράμσφελντ το φόβο, υποστηρίζει τα εξής: «Ο φόβος του εμφυλίου πολέμου, για παράδειγμα, υποτίθεται ότι καλλιεργεί το σεβασμό απέναντι στο κράτος δικαίου, ο φόβος του ολοκληρωτισμού, την εκτίμηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, ο φόβος του φονταμενταλισμού, την ενίσχυση της ανεκτικότητας και του πλουραλισμού…».
Το να εκπροσωπείς ένα 5%-10% και να φωνάζεις ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, σε μια χώρα που στον τελευταίο εμφύλιο είχε περισσότερα θύματα απ’ ό,τι σε όλους τους πολέμους της νεότερης ιστορίας, θέλει πράγματι «οξυδέρκεια».
Στο χρηματιστήριο όμως αντίθετα, αν είναι να φοβηθείς πρέπει να το κάνεις πριν τους άλλους. Το ίδιο και αν πρόκειται να ξεφοβηθείς.
Η στήλη εκτιμά ότι τώρα που όλοι φοβούνται για τα χειρότερα ήρθε η ώρα κάποιοι να ποντάρουν στο τέλος του φόβου.
Παραλειπόμενα
Αγορά: Κανείς δεν πιστεύει στη διάρκεια της τελευταίας ανοδικής κίνησης του ελληνικού χρηματιστηρίου και αυτό αποτελεί το καλύτερο δυναμωτικό για τη συνέχεια.
Πηγή.capital.gr