Οι αγανακτισμένοι «ζωντανεύουν» τη δημοκρατία…

Αυτές τις μέρες λοιπόν, πραγματικά λυπάμαι που δε βρίσκομαι στην Αθήνα, για να κατέβω στο Σύνταγμα και να βρεθώ κι εγώ ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μου, που έχουν «κατασκηνώσει» εκεί. Η αλήθεια είναι, πως με εξαίρεση τη Θεσσαλονίκη, στις άλλες πόλεις της Ελλάδας, το κίνημα αυτό είναι πολύ πιο υποτονικό…

Όλο αυτό το διάστημα, που η τρόικα και το ΔΝΤ μας κάνουν ο,τι θέλουν, όλοι σε αυτή τη χώρα αγανακτισμένοι ήμασταν και ταυτόχρονα απελπισμένοι για το αύριο. Ή μάλλον όχι όλοι..Γιατί να είναι αγανακτισμένος ο Τσοχατζόπουλος και πολλοί άλλοι πολιτικοί, γιατί να είναι αγανακτισμένος ο Βαρδινογιάννης, ο Κόκκαλης, ο Μαρινάκης; Αυτοί δεν έχουν καμία αγωνία για το τι θα τους ξημερώσει, ούτε και για το που θα βρουν δουλειά τα παιδιά τους…

Όλη αυτή η αγανάκτηση λοιπόν, που υπήρχε μέσα μας, επιτέλους εκδηλώθηκε!  Και το ότι μας τσάντισαν οι Ισπανοί, φυσικά και δεν ήταν ο λόγος της γέννησης του κινήματος των αγανακτισμένων. Άντε να ήταν η σταγόνα, που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής και της αγανάκτησης…

Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι πλέον οι περισσότεροι πολίτες αυτής της χώρας «ξύπνησαν». Γιατί χρόνια τώρα όλοι μας, «κοιμόμαστε» και δεν είμαστε σε καμία περίπτωση ενεργοί πολίτες. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από την αποχή στις δύο τελευταίες εκλογικές διαδικασίες, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, με τα αρνητικά επακόλουθα που έχει αυτή η τακτική…

Αυτό που έχει σημασία είναι, πως στο Σύνταγμα, κάθε μέρα μαζεύονται άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, από μικρά παιδιά μέχρι και παππούδες και γιαγιάδες, άνεργοι, εργαζόμενοι, φοιτητές, και διαδηλώνουν ειρηνικά για την πολιτική κατάσταση αυτής της χώρας, που εδώ και καιρό έχει φτάσει σε αδιέξοδο..Και είναι σημαντικό πως σε αυτές τις συγκεντρώσεις δεν εκφράζεται καμία πολιτική αντίληψη, αφού από τις ελληνικές σημαίες που κρατούν υψωμένες οι αγανακτισμένοι, φαίνεται πως καταλαβαίνουμε σιγά σιγά, πως πάνω από όλα είναι το συμφέρον της χώρας μας ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα μπορεί να υποστηρίζει ο καθένας…

Και όλο αυτό το θέμα με τους αγανακτισμένους και τις συγκεντρώσεις τους, θέλω να πιστεύω και το πιστεύω, πως δεν είναι μια «μόδα» που θα περάσει γρήγορα, όπως θα ήθελαν οι πολιτικοί και πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης, που αδιαφορούν προκλητικά για όσα γίνονται καθημερινά στο Σύνταγμα, στον Λευκό Πύργο και σε άλλα σημεία αυτής της χώρας…

Και το λέω αυτό, γιατί οι αγανακτισμένοι, όπως αναφέρω και στην αρχή, «ζωντανεύουν» τη δημοκρατία. Τόσο καιρό κι ενώ οι περισσότεροι κάθονταν αναπαυτικά στους καναπέδες τους ή στα καφέ, όπως κάνει η δική μου γενιά, η «δημοκρατία» είχε χαθεί, ο λαός αυτής της χώρας (κακώς) αδιαφορούσε και επί της ουσίας το πλήρωνε αυτό…

Τα πράγματα όμως φαίνεται πως άλλαξαν…Και η άποψή μου είναι, πως δεν υπάρχει καλύτερη έκφραση της δημοκρατίας, από τους αγανακτισμένους πολίτες, που χτυπάνε τις κατσαρόλες και συχνά-πυκνά γυρνούν προς τη μεριά της βουλής και ρίχνουν μερικές μούτζες, δείχνοντας την αποστροφή τους προς τους πολιτικούς μας…

Γιατί μην ξεχνάμε, πως το σύνταγμά μας, στην παράγραφο 2 του πρώτου του άρθρου, αναφέρει πως «ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ»…Ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να δείξουμε σε αυτούς που μας κυβερνούν πως «ξυπνήσαμε».Οι αγανακτισμένοι είναι μόνο η αρχή…Ευτυχείτε!!

Υ.Γ.1. Άνθρωποι όπως ο Μίκης ο Θεοδωράκης, πρέπει να αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για όλους μας. Ένας άνθρωπος που έχει περάσει τα 80 του χρόνια, και παρά τα προβλήματα υγείας του, στηρίζει έμπρακτα το κίνημα των οργανωμένων και δείχνει τι θα πει αγάπη για την πατρίδα…Την Τρίτη (31/5) μάλιστα, μίλησε και στα προπύλαια, όπως και αρκετοί πανεπιστημιακοί. Σε τέτοιες περιόδους κρίσης, έχουμε ανάγκη τους πνευματικούς ανθρώπους αυτού του τόπου, όσους έχουν απομείνει δηλαδή…

Υ.Γ.2. Κάποιοι χλευάζουν το γεγονός πως το κίνημα αυτό ξεκίνησε μέσω του facebook. Τι καταλάβαμε δηλαδή από τη γενιά του πολυτεχνείου; Αυτή δε μας κυβερνά;..

*http://www.sportculture.gr/2011/06/blog-post.html