Αν είχα τη δύναμη θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι
εσάς αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να
καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν
έχουμε συγγένεια μαζί της…
Όταν το Ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο
1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός
ενεργοποίησε το μόνο…δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε
και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα.
Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο.
Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν
τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή, κάτι σαν Μνημόνιο 2, το οποίο ψηφίστηκε
κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση.
ήταν σαφέστατο:
«Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός και αυτός θα αποφασίσει».
Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2.
Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του συντάγματος,
μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά από
τον ίδιο το λαό.
«Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα».
επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε
παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς. Δεν
έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν
με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ.
Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα
όρο:
πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί
είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η
ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών».
Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί, ζήτησε να γίνει έλεγχος στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον
πελέκι της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού.Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες και χρειάστηκαν
45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς
πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.
Και το συμπέρασμα ήταν σαφές:
μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν….
για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα είναι
υποψήφιος για επόμενη θητεία.
Μήπως κ. Παπούλια θάπρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς της Ισλανδίας για
να πάρετε κάποια μαθήματα δημοκρατίας;
Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον:
«Έχω την σταθερή εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν εκφράζουν αυτή την εποχή αντίστοιχη αναλογία στο λαό».
Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον.
Προέδρου της Ελληνοκαναδικής Δημοκρατικής Οργάνωσης, TORONTO.
ΓΙΓΑΝΤΑΣ ο "Καναδος"