Ότι και να πεις είναι λίγο. Δεν χωράνε λόγια για κάποιες απουσίες…
Μνημόσυνο δεν κάνω, οι ιστορίες για το θάνατό του είναι πάρα πολλές αλλά δεν ασχολήθηκα π ο τ ε με αυτό το θέμα και ούτε θα ασχοληθώ. Το σημαντικό και ουσιώδες για μένα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μόνο, η απώλεια του Καλλιτέχνη που είχε σημαντική (συμπαντική) και αξιόλογη προσφορά σε αυτό που λέμε κουλτούρα και μουσική ROCK.
Για μένα, Ο Morrison ήταν μια ιδιοφυής και ξεχωριστή προσωπικότητα, που όμοιά της …. μάλλον δεν θα ξαναεμφανισθεί στο μουσικό στερέωμα. στο Παρίσι που μετακόμισε ήθελε να κάνει μία ποιητική καριέρα εκεί, αλλά ξαφνικά στις 3 Ιουλίου του 1971… (αγαπούσε πάρα πολύ τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες).
Θα σταθώ σε δύο πράγματα μόνο.
“My Wild Love” Σε αυτό ο Mόρρισον τραγουδάει ένα μπλουζ χωρίς την συνοδεία μουσικών οργάνων το λεγόμενο “α καπέλα”, ενώ κάνουν διάφορα φωνητικά οι υπόλοιποι Doors. Δηλαδή, τραγούδησαν αυτό το τραγούδι με τον ίδιο τρόπο που τραγουδούσαν στις αρχές του 20ου αιώνα οι μαύροι σκλάβοι που δούλευαν στις φυτείες, την ώρα που εκτελούσαν τη σκληρή δουλειά τους!!!! Έτσι, αυτό το τραγούδι το θεωρώ όχι μόνο σαν μία από τις καλύτερες στιγμές των Doors, αλλά σαν μία από τις σημαντικότερες στιγμές της ροκ μουσικής !!! Ο δε Doors έδειξαν με αυτόν τον τρόπο το πόσο αγαπάνε τις μουσικές που βγήκαν κάποτε από τις ψυχές πονεμένων απλών ανθρώπων [μπλουζ κλπ], από τις οποίες επηρεάστηκαν, αλλά και πόσο τις σέβονται …..
Και τέλος, επιτρέψατέ μου να παραθέσω την προσωπική μου άποψη για τους Doors. Υπάρχουν πολλοί που ταυτίζουν τους DOORS με τον MORRISON. Κατ’ εμέ μ έ γ α λάθος !!! Για μένα, ο Morrison ήταν μια ιδιοφυής και ξεχωριστή προσωπικότητα, που όμοιά της …. μάλλον δεν θα ξαναεμφανισθεί στο μουσικό στερέωμα. Όμως …. DOORS ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΑΖΙ : με μέλη τον τραγουδιστή και στιχουργό Τζιμ Μόρισον (Jim Morrison, Μέλμπουρν, Φλόριντα 1943 – Παρίσι 1971), τον πολωνικής καταγωγής και κλασικής εκπαίδευσης πιανίστα και οργανίστα Ρέι Μάνζαρεκ (Ray Manzarek, Σικάγο 1939 – ), τον κιθαρίστα Ρόμπι Κρίγκερ (Robbie Krieger, Λος Άντζελες 1946 – ) και τον ντράμερ Τζον Ντένσμορ (John Densmore, Λος Άντζελες 1944 – ). Όλη η “ομάδα” κατάφερε κι έβγαλε ένα ηχόχρωμα τελείως διαφορετικό, τελείως πρωτότυπο και πρωτοποριακό, το οποίο …. δεν μπορείς να το εντάξεις πουθενά !!! Ήταν οι Doors ψυχεδελικό συγκρότημα ???? Ήταν μπλουζ μπάντα ??? Ήταν προγκρέσσιβ ροκ ??? Ήταν … ήταν …. Τελικά, οι Doors – και οι τέσσερις μαζί – ήταν πολλά πράγματα μαζί, ήταν …. “μια κατηγορία από μόνοι τους”. Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν εμφανίσθηκε, ούτε πρόκειται να εμφανισθεί μπάντα που θα σε κάνει να πεις “α, αυτοί θυμίζουν Doors”!!! Γι’ αυτό, άλλωστε, τα τραγούδια τους ακόμη και μετά από …. 100 χρόνια πάλι φρέσκα και πολύ μπροστά από την εποχή τους θα ακούγονται …..
Οι υπόλοιποι τρεις δεν τον αντικατέστησαν ποτέ. (μόνο πριν λίγα χρόνια σαν (νέοι) Doors την απαραίτητη αρπαχτή τους βάζοντας και τον φουκαρά τον Astbury των Cult, να μασκαρευτεί σαν Morrison) Κυκλοφόρησαν δύο albums σαν τρίο με τον Manzarek στη φωνή, αλλά χωρίς τον Morrison να γράφει και να τραγουδάει, τίποτα δεν είναι ίδιο. Διαλύθηκαν το 1973 για να κάνουν μία επανένωση το 1978 ηχογραφώντας τα κομμάτια που ο Morrison είχε μαγνητοφωνήσει από την εποχή του LA Woman. Το album ονομάστηκε An American Prayer και οδήγησε στο live album Alive She Cried του 1983.
Αυτόν τον “από αλλού” τύπο τον ένιωθα και τον νιώθω πολύ κοντά μου…
3 Ιουλίου 2012
Σας χαιρετώ ο Αναρχικός Μικρός Πρίγκιπας
ΔΑΚΡΥΣΑΜΕ.
Σαφώς οι DOORS ΔΕΝ HTAN ΜΟΝΟ ο Morrison. Χωρίς τις progressive κιθαριές του Krieger, τις υπνωτιστικές μελωδίες του Manzarek ή το απλό, by the book και συνάμα περίπλοκο και προδευτικό παίξιμο του Densmore, μπορεί λέω μπορεί, ο Morrison να μην έκανε και τίποτα και να μην έφτανε ποτέ στα επίπεδα της "αλήθειας" των DOORS. ΟΜΩΣ….. "Οι υπόλοιποι τρεις δεν τον αντικατέστησαν ποτέ. (μόνο πριν λίγα χρόνια σαν (νέοι) Doors έκαμαν την απαραίτητη αρπαχτή τους βάζοντας και τον φουκαρά τον Astbury των Cult, να μασκαρευτεί σαν Morrison)"
…ή ακόμα και την περίοδο που ήτανε όλοι μαζί, θέλανε να ξεπουληθούν παντελώς οι υπόλοιποι τρεις, δανείζοντας τη μουσικη τους σε διαφημίσεις (θα προσπαθήσω να βρω & να παραθέσω και πηγή γι αυτό, δεν θυμάμαι που στα σκατά το 'χα διαβάσει…) κι ο Morrison προσπάθησε να τους συνετίσει και δήλωσε ξεκάθαρα ενάντια σ' αυτό.
Θέλω να πω, πως οι υπόλοιποι τρεις ήτανε πανέξυπνοι μουσικοί σαφώς, δεν χωράει αμφισβήτηση… των οποίων όμως τα ματάκια κάμανε δολάρια σαν τους κουλοχέρηδες στο καζινο όταν συνειδητοποίησαν την απήχηση που είχαν… μπορεί να ξεκίνησαν ως ρομαντικοί ταλαντούχοι μουσικοι, εξελίχθηκαν όμως σε ξεπουλημένους wanna be επιχειρηματίες… κι αυτό ίσως είναι το μοναδικό πράγμα που διαχωρίζει τον J.M. από τους υπόλοιπους Doors. Γιατί σε επίπεδο καλλιτεχνικό, για μένα ήσαντο ίσοι και οι τέσσερίς τους.