Την ευκαιρία να αναβιώσουν «αμαρτωλές» (και μέχρι τώρα γενικά άγνωστες) πτυχές της υπόθεσης Siemens κατά το απώτερο εν Ελλάδι παρελθόν της έδωσε η συζήτηση -στις αρχές της εβδομάδας που πέρασε- της επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό του Ελληνικού Δημοσίου με τον γερμανικό κολοσσό…
Από την αναδρομή αυτή προκύπτει ότι το σκάνδαλο Siemens τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, του οποίου ο απόηχος συνεχίζεται ακόμα, δεν ήταν το πρώτο μεγάλο κρούσμα «λαδωμάτων» της γερμανικής εταιρίας σε Ελληνες πολιτικούς.
Ο πρώτος κιόλας ομιλητής, μάλιστα, ο βουλευτής Π. Κουρουμπλής, φρόντισε να γυρίσει τον χρόνο στο 1954, όταν έσκασε η πρώτη ιστορία μίζας της εταιρίας στην Ελλάδα. «Στη δεκαετία του ’50, εάν ανατρέξει κανείς στον Τύπο της εποχής και στα πρωτοσέλιδα, θα δει ότι επί τρία περίπου χρόνια ταλάνιζε τη δημόσια ζωή το σκάνδαλο της Siemens. Ο τότε αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Παπάγου, ο αείμνηστος Σπύρος Μαρκεζίνης, και ο τότε υπουργός Οικονομικών Καψάλης απεπέμφθησαν από την κυβέρνηση Παπάγου και διεγράφησαν από το κόμμα του Συναγερμού για την ανάμειξή τους στο σκάνδαλο της Siemens» είπε ο κ. Κουρουμπλής.
Από την πλευρά του, ο βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων Νότης Μαριάς συνέδεσε μάλιστα το θέμα της Siemens και με τις γερμανικές αποζημιώσεις. Οπως είπε, έχει άμεση σχέση, γιατί η «Siemens» ήταν από τους βασικούς συντελεστές που στήριξαν το καθεστώς του Χίτλερ. «Ο Καρλ Φρίντριχτ φον Ζίμενς ήταν βασικός χρηματοδότης. Θα καταθέσω για τα πρακτικά σχετικές φωτογραφίες, όπου χαιρετάει ναζιστικά μαζί με τον Χίτλερ. Ηταν αυτοί που στήριξαν το 1932 το ναζιστικό κόμμα. Αν πάτε στο Μπούχενβαλντ, οι θάλαμοι αερίων έχουν το logo της Siemens» είπε ο βουλευτής.
Η ιστορία
Αλλά ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν:
Ιούλιος 1955. Ο στρατάρχης Παπάγος, με την κατάσταση της υγείας του ήδη πολύ επιβαρημένη, δέχεται την επιστολή παραίτησης από τον τότε υπουργό Συγκοινωνιών και Δημοσίων Εργων Κωνσταντίνο Καραμανλή λόγω Siemens.
«Κύριε Στρατάρχα, υπήρξαν, όπως γνωρίζετε, αρκεταί αι περιπτώσεις κατά τας οποίας διεφώνησα με την ακολουθουμένην υπό της Κυβερνήσεως πολιτικήν. Παρά ταύτα, πιστεύων εις την χρησιμότητα της παρούσης Κυβερνήσεως και μη επιθυμών να διαταράξω την συνοχήν της, απέφυγα επιμελώς να γίνω δημιουργός ζητημάτων. Ηδη λυπούμαι διότι, μη δυνάμενος να συμπράξω εις την υπό διαπραγμάτευσιν σύμβασιν της Εταιρείας Ζήμενς, ευρίσκομαι εις τη ανάγκην να σας παρακαλέσω όπως αποδεχθήτε την παραίτησίν μου…» έγραφε ο εθνάρχης.
Ολα είχαν ξεκινήσει περίπου δύο χρόνια νωρίτερα. Τον Νοέμβριο του 1953, ο ευρισκόμενος στη Βόνη υπουργός Συντονισμού Σπ. Μαρκεζίνης αναλαμβάνει μυστική δέσμευση έναντι της Γερμανίας, εν αγνοία του πρωθυπουργού Παπάγου και της Βουλής, με την οποία παραχωρούνταν ο εκσυγχρονισμός του ΟΤΕ και της Ελληνικής Ραδιοφωνίας στη Siemens και την Telefunken, οι οποίες θα έκαναν και την προμήθεια του τηλεφωνικού υλικού! Η συμφωνία μένει μυστική για αρκετό καιρό ακόμα και από τον Παπάγο, ο οποίος το ανακαλύπτει όταν προκηρύσσεται διαγωνισμός, αλλά οι Γερμανοί αποκαλύπτουν τη συμφωνία Μαρκεζίνη – Siemens και απαιτούν την τήρησή της. Η σύγκρουση Παπάγου – Μαρκεζίνη είναι σφοδρή και αναγκάζει τον Μαρκεζίνη σε παραίτηση από το υπουργείο, όπου τον αντικαθιστά το alter ego του, Θ. Καψάλης.
Τον Νοέμβριο του 1955 ο Παπάγος καταγγέλλει με δημόσια δήλωση τον Μαρκεζίνη: «Την 11ην Νοεμβρίου 1953, ο τότε υπουργός του Συντονισμού κ. Μαρκεζίνης, ευρισκόμενος εν Βόννη προς διενέργειαν οικονομικών διαπραγματεύσεων μετά της Γερμανικής Κυβερνήσεως, αντήλλαξε μετά του υπουργού Εθνικής Οικονομίας κ. Ερχαρτ επιστολήν αναφερομένην εις την υπό των οίκων Siemens και Telefunken εκτέλεσιν ωρισμένων εργασιών. Ο εν Αθήναις Γερμανός πρεσβευτής προέβη σήμερον εις έγγραφον προς τον υπουργόν των Εξωτερικών κ. Στεφανόπουλον διακοίνωσιν, καθ’ ην η Γερμανική Κυβέρνησις θεωρεί ότι διά της ως άνω επιστολής εδεσμεύθη η Ελλάς κατά τους κανόνας του διεθνούς δικαίου. Κατόπιν τούτου δηλώ ότι η Ελληνική Κυβέρνησις θα σεβασθή την ούτω αναληφθείσαν υποχρέωσιν, έστω και αν αύτη συνωμολογήθη εν αγνοία του Πρωθυπουργού και απεκρύβη από αυτόν επί μακρούς μήνας».
«Πολιτικές ευθύνες»
Το ίδιο σχεδόν καταγράφεται και στο πόρισμα της Εξεταστικής της Βουλής το 1955, το οποίο καταλόγιζαν «βαρύτατας πολιτικάς ευθύνας» στους Σπ. Μαρκεζίνη και Θ. Καψάλη (σ.σ.: ήταν ήδη παρελθόν τότε από το κόμμα του Συναγερμού). Ειδικότερα για τον Σπ. Μαρκεζίνη αναφερόταν ότι δέσμευσε την κυβέρνηση και εξαπάτησε τον πρωθυπουργό και τη Βουλή. Στιγματιζόταν μάλιστα επειδή εμφάνισε ποσό που κατέβαλε στη Siemens και την Telefunken ως μέρος των συνολικών γερμανικών πιστώσεων (200.000.000 μάρκα), ενώ ήταν κάτι σαν «μίζα» για την υπογραφή μελλοντικών συμβάσεων (προμήθεια τηλεπικοινωνιακού υλικού).
Αποδείξεις πάντως εκείνη η Εξεταστική δεν βρήκε.
Ολα πάντως είχαν ξεκινήσει από την άγρια σύγκρουση του υφυπουργού Συγκοινωνιών και υφιστάμενου του Καραμανλή, Κ. Παπακωνσταντίνου, με τον αντιπρόσωπο της Siemens στην Ελλάδα Ιωάννη Βουλπιώτη (διευθυντή Ραδιοφωνίας στην Κατοχή). Η γερμανική εταιρία ήγειρε νέες απαιτήσεις για τεχνική συμπαράσταση ειδικών προς τον ΟΤΕ που θα επιβάρυνε σοβαρά το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και αναπροσαρμογή τιμών του διαγωνισμού του 1953. «Είναι αδύνατον να υπογράψωμεν αυτή τη σύμβαση» ήταν η απάντηση της κυβέρνησης. Ο Βουλπιώτης ωστόσο βομβαρδίζει με επιστολές τον Παπάγο, υποστηρίζοντας ότι ο υφυπουργός Παπακωνσταντίνου τού είχε ζητήσει εκβιαστικά 100.000 δολάρια για να συναινέσει στην υπογραφή της επίμαχης σύμβασης με τη Siemens. Η απάντηση Παπακωνσταντίνου ήταν να μηνύσει τον Βουλπιώτη για συκοφαντική δυσφήμηση. Ο αντιπρόσωπος της Siemens καταδικάστηκε σε 14μηνη φυλάκιση, ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος κατέθεσε στη δίκη ως βασικός μάρτυρας κατηγορίας, κατήγγειλε σκευωρία που είχε στόχο να πλήξει τον ίδιο.
Την περασμένη Δευτέρα, πάντως, κατά τη συζήτηση στη Βουλή, στο πρόσωπο του Βουλπιώτη αναφέρθηκε επί μακρόν και ο Νότης Μαριάς, ο οποίος χαρακτήρισε τον Βουλπιώτη σκοτεινή φυσιογνωμία και συνεργάτη των ναζί. «Η Siemens έχει σχέση με τον κ. Βουλπιώτη, ο οποίος ήταν ο αντιπρόσωπος της Siemens και γαμπρός του Σίμενς (δηλαδή του ιδρυτή του γερμανικού κολοσσού). Αυτός έφερε τη Siemens στην Ελλάδα και στην Kατοχή συνεργάστηκε με τις κατοχικές αρχές. Ηταν αυτός που έκανε την προπαγάνδα από τη Ραδιοφωνία. Ηταν αυτός που ίδρυσε εταιρία τηλεφωνίας. Αυτή, λοιπόν, ήταν η Siemens. Αυτός ήταν ο Βουλπιώτης. Και αυτός ήταν η αιτία που δημιουργήθηκε και το σκάνδαλο το 1953 με τον Μαρκεζίνη. (…) Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βουλπιώτης πήγε στα δικαστήρια κατηγορούμενος των δοσίλογων, μαζί με το Νικόλαο Χριστοφοράκο, τον πατέρα του Μιχάλη Χριστοφοράκου» είπε ο κ. Μαριάς.
*dimokratia.gr