ο κορβανάς των εκμεταλλεύσεων! δεν χόρτασε ο
κόσμος πόνο και ψεύτικα λόγια; πόσο θέλει ακόμη για να χορτάσει το απύθμενο
καζάνι της ψυχής του…τόσα χαμένα όνειρα και ελπίδες… τόσες ωραίες λέξεις κι
έννοιες… όλα στον βωμό της εκμετάλλευσης και της χρεοκοπίας τόσο της
προσωπικής όσο και της πολιτικής ζωής …
πόσα χρόνια ακόμη θα θυμούνται κάτι
που έπρεπε ή να είχε γίνει ΙΕΡΗ ΓΙΟΡΤΗ ή να ξεχαστεί!, πριν το πάρουν τα (Μ)έσα
(Μ)αζικής (Ε)πιβολής και το ξευτελίσουν;!… τώρα είναι αργά… όλοι κλαίνε
εκείνη την ημέρα και οι «άλλοι» χαίρονται που ακόμη «πουλάει» το πολυτεχνείο…Θεατρινίστικοι ιησουϊτισμοί,
“Δεκάρικοι” και λόγια επισήμων στο κενό. Βερμπαλισμοί για τη
δόξα που πρέπει στους νεκρούς του. Από ποιούς ρεε! Από
νεοπλασματικούς “Δημοκράτες” των σαλονιών, που έκλειναν
ψευδοευλαβικώς το γόνυ στους πρώτους νεκρούς. Ε λοιπόν το Πολυτεχνείο 39 χρόνια
μετά …δεν ζει για την προσκυνημένη γενιά των
πρωταγωνιστών του. Αυτή τη γενιά που έχει θράσος να μιλάει για την ακροδεξιά,
την οποία η ίδια τοποθέτησε στους βουλευτικούς και υπουργικούς θώκους.
σήμερα; τι έγιναν τα “γαλαζοαίματα παιδιά”; όπως θα ρωτούσαν οι
jethro tull . Ο πόλεμος τους έχει τελειώσει εδώ και χρόνια. Το δρομολόγιό τους
είναι εδώ και χρόνια βουλή-βίλα ή εξοχικό, έχουν πετάξει τα αμπέχονα κι έχουν
κουρέψει τα μαλλιά (γιατί το επιτάσσει η μόδα). Συνήθως βολεμένοι, με δεδομένη
την προς αυτούς εύνοια αλλά και ικανότητά τους. Πολλοί στα κόμματα (στην πρώτη γραμμή
οι περισσότεροι), αρκετοί στην εξουσία, και οι άλλοι; στο περιθώριο.
Δεν ανήκουν ιδεολογικά πια σε ‘γενιά’, (Γιατί;
Οι άνθρωποι κάνουν τη γενιά και όχι η γενιά τους ανθρώπους) αλλά
μόνο ηλικιακά. Ανήκουν όμως ίσως σε μια ιδιόμορφη μασονία αλληλοϋποστήριξης.
Έχουν συχνά τρυφερές μεταξύ τους σχέσεις και παραμένουν ακόμη, κατά κανόνα,
«έντιμοι», μη έχοντας πουλήσει ακόμα και τις ψυχές των δισέγγονών τους πέρα ως
πέρα.
πετρωμένοι από συναισθήματα πολιτικοί, θα παρελάσουν και πάλι για να καταθέσουν
ένα στεφάνι στη μνήμη
αστείο πια το θέαμα…
ειρωνεία …
θεατρινισμοί …
καίγεται καρφί για το τι κάνουν ή το τι θα απογίνουν οι «πρωταγωνιστές», οι «ηγέτες»(τρομάρα τους), ή
όπως αλλιώς λέγονται, του Πολυτεχνείου. Aυτοί που πουλήθηκαν, αυτοί που
συμβιβάστηκαν, αυτοί που καπηλεύτηκαν απλώς δεν ήταν
ποτέ εκεί αυτή τη νύχτα. Μού φτάνει που υπήρξαν αυτά τα μερόνυχτα της 21/2/1973
κατάληψης της Νομικής και της δεύτερης κατάληψης 20/3/1973 με αποκορύφωμα τις
μέρες 15,16 και 17 /11/1973 που μικραίνουν την ντροπή. Tο δικό μου
Πολυτεχνείο είναι μια ακόμη κατάκτηση του αδύνατου. Είναι που τους έβγαλες τη
μάσκα. Είναι που ο φόβος σε φοβήθηκε. Είναι που αψήφησες και που νοιάστηκες.
τι απέγινε το νόημα του Πολυτεχνείου σήμερα…
μερόνυχτα.
σας.
Αναρχικός Μικρός Πρίγκιπας
Υ.Γ
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου ‘κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα ‘σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
Μανόλης Αναγνωστάκης
(Το ποίημα γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΑΜΠ Ωραίο το κείμενο σου και πολύ αληθινό. Συμφωνώ απόλυτα με τα λεγομενά σου.
ΤΗΣ ΗΛΕΝΙΑΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΕΚΛΑΨΕ ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ…
Μέχρι που αποδείχθηκε ότι Ηλένια τελικά δεν υπήρχε και ο Γ. Ηλιόπουλος που την είχε κατασκευάσει δικάστηκε και καταδικάστηκε το 1975 για την απάτη του…
Τί είχε συμβεί…;;;
Την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες «νεκρών» που γέμισαν το κτίριο, ήταν και το σκίτσο μιας ωραίας κοπέλας. Σε ένα κάγκελο, υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα:
«Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της . Όποιος ξέρει για το μαρυτικό τέλος της ας με πληροφορήσει" Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, η Αυγή δε, έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο:
«ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ» και τον υπότιτλο:
«Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε?”
Η συνέχεια της ιστορίας του αγοριού της Ηλένιας Ασημακοπούλου σύμφωνα με τα λεγόμενα του , έχει ως εξής :
«Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα από την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε… Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του ’74, πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα.
Ούτε κι από το σχολείο της, το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη.
Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν.» Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε εκείνες τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε;». Το όνομα του νέου ήταν Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής.»
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας, ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «BREK» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «VOGUE». Αυτήν την συμπαθητική κατά τα άλλα μορφη προσπάθησαν να πλασάρουν κάποιοι επιτήδειοι σαν νεκρή του Πολυτεχνείου βαπτίζοντας την "ΗΛΕΝΙΑ"…
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο, που από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια, ο οποίος καταδικάστηκε άρον- άρον στις 18.02.75 σε φυλάκιση οκτώ μηνών.
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 60 ΕΤΩΝ… ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ… ΤΟΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ… ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ…στο silver alert…..Χ.Α.
s-spinos:
…τι απέγινε το νόημα του Πολυτεχνείου σήμερα…
Καλέ μου Α.Μ.Π. ότι απέγινε και το νόημα της Εθνικής μας Αντίστασης, της λευτεριάς και της κοινωνικής δικαιοσύνης, στα βουνά και στις πόλεις της πατρίδας μας.
Όπως και τότε, μας κουβαλήθηκαν από την αυτοεξορία τους όλοι εκείνοι που την είχαν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια από το πανηγύρι της φωτιάς για να προστατέψουν εαυτούς και υπάρχοντα, και ήρθαν να μας βάλουν κανόνες και τάξη, λες και μόνοι μας δεν ξέραμε για τι πράγμα παλεύαμε.
Και δυστυχώς τους δεχτήκαμε με κεριά αναστάσιμα, ανύποπτοι όπως πάντα για το πως θα γκρέμιζαν τα όνειρα και τις προσδοκίες ενός λαού. Ευκολοπίστευτοι και πάντα προδομένοι, όπως λέει κι ο ποιητής.
Γιατί και το "Φοβάμαι" του Μανώλη ήρθε κι αυτό αργά, ήδη οι σαβούρες είχαν εδραιωθεί επί σκηνής και μεις από τις πλατείες χαχανίζαμε.
"Κατά το νιο και τα`ρματα" λένε σε πολλά μέρη της πατρίδας μας, και οι Κρητικοί λένε "Ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα"
Και όπως και συ λες το νόημα βρίσκεται και θα βρίσκεται πάντα στην προσπάθεια κατάκτησης του αδύνατου.
υ.γ. κάτι ακόμα από το Μανώλη
Μιλώ.
Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών
Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα
Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες
Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή
Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα
Για τα κορίτσια που ζητιανεύουν δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους
Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα
Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους
τους μαστροπούς ποιητές που σέρνονται τις νύχτες στα κατώφλια
Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα
Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες
Για τα προαύλια των φυλακών και το δάκρυ των μελλοθανάτων
Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματα Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί γαλήνιοι το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
Καλή σου μέρα και σένα.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=7iGQkA-7oAQ#t=0s
……………………Χ.Α.
Το επίσημπ πόρισμα του Εισαγγελέως Δ. Τσεβά…
http://www.vrahokipos.net/old/history/gr/polytexneio/Tsevas.htm
ΧΑ,αφιερωμένο :
"Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ' στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
που λούζεται στον ήλιο και στ' αγέρι,
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.
Μα πάλι θέ ν' απλώσει σα χολέρα
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον."
Πρέπει να νιώθετε πολύ μόνοι,τελικά….
και μελοποιημένο…
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=R_8RrEVJWro#!
-Πότε αισθανόμαστε ελεύθεροι;
-Όταν οι πράξεις μας εκφράζουν την προσωπικότητα μας και την ψυχή μας.
-Πότε αισθανόμαστε καταπιεσμένοι;
-Όταν οι πράξεις μας υπακούουν σε έναν εξωτερικό εξαναγκασμό.
-Πώς να αυξήσουμε την αίσθηση της ελευθερίας μας;
-Βρίσκοντας την πεπρωμένη Ηθική της ψυχής μας.
-Από τι εξαρτάται αυτή;
-Από την Φυλή μας.
Έτσι ο Φυλετισμός, η ανακάλυψη και η διαφύλαξη της Ψυχής μας, των ψυχικών ιδιοτήτων μας, μας οδηγεί σε πράξεις σύμφωνες με αυτές και μας αποκαλύπτει την πραγματική εσωτερική ελευθερία, την χαρά να ακολουθούμε τον Νόμο μας – "Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι"…
Όλες οι ψυχικές διαστροφές και τα προβλήματα των συμπλεγμάτων, που χαρακτηρίζουν τον σημερινό ψευδοελεύθερο άνθρωπο, εξαφανίζονται μόλις εγκαταλειφθεί η νεφελώδης ιδέα της "ελευθερίας ως αποτελέσματος χωρίς αιτία"…ΦΤΟΥ ΠΑΛΙ ΕΒΡΙΣΑ…..Χ.Α.
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αλήθεια τι από τα τρία έχουμε σήμερα?
ΑΝΑΡΧΙΚΕ ΜΙΚΡΕ -ΜΕΓΑΛΕ- ΠΡΙΓΚΙΠΑ…ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ Κ ΝΑ ΣΕ ΝΟΙΩΣΟΥΜΕ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ Κ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΜΑΖΙ ΜΑΣ……..
ΓΙΑ ΤΟΝ(ΗΝ) Χ.Α. ΑΠ'ΟΤΙ ΒΛΕΠΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΠΕ ΓΙΑΤΙ ΤΗ ΘΕΩΡΕΙΣ APRIORI ΚΑΚΗ – ΨΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΞΗΓΟΥΝ ΕΣΥ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ.(Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΟΝΕΜΕΙΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ L.B Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΑΨΗ-ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΑΣΤΩΝ)
ΕΧΩ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΑΝ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ COPY PASTE TOY L.B
ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΚΡΥΨΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΗΝ ΕΝΔΟΜΥΧΗ, ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΕΧΕΙ ΑΤΡΟΦΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΗ ΣΚΕΨΗ ΣΥΝΑΔΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΞΙΩΝ ΠΟΥ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ.
ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΝΤΕΦΙ ΚΑΝΕΙ ΘΟΡΥΒΟ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ.
Η ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΝ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΑΡΓΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.