Ο Έλληνας φιλόσοφος, Ηράκλειτος, πίστευε σε έναν κόσμο συνεχούς αλλαγής, αιώνιου “γίγνεσθαι”. Έκανε την ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι “δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δυο φορές” (γιατί το ποτάμι ρέι συνέχεια). Παρομοίως, σύμφωνα με τον δρα Τσόπρα, αν μπορούσαμε να δούμε το σώμα έτσι όπως πραγματικά είναι, μια συμπαγής μάζα -βρίσκεται σε συνεχή κατάσταση αλλαγής…
Ο σκελετός λόγου χάρη, μπορεί να φαίνεται στέρεος, όμως τα οστά που έχουμε σήμερα δεν υπήρχαν πριν από τρεις μήνες. Τα κύτταρα του σώματος αντικαθίστανται συνεχώς. “Φτιάχνουμε” καινούριο συκώτι κάθε έξι βδομάδες, καινούριο δέρμα κάθε μήνα και καινούρια επίστρωση του στομάχου κάθε τέσσερις μέρες. Βασικά το 98% των ατόμων του σώματός μας, δεν υπήρχαν εκεί πριν από έναν χρόνο. Έτσι, στην πραγματικότητα το σώμα που βλέπουμε και αγγίζουμε είναι μια ροή ενέργειας. Τί γίνεται όμως με το νου;
Εδώ και πολλούς αιώνες οι φιλόσοφοι εξετάζουν τη φύση του νου. Μερικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο νους είναι ένα φαινόμενο ξεχωριστό από τη φυσική πραγματικότητα, μια πλευρά του αθάνατου πνεύματος του ατόμου. Άλλοι πιστεύουν ότι ο νους είναι απλώς μια λειτουργία του εγκεφάλου -κοντολογίς, από ιατρική άποψη, ένα παραπροϊόν. Μπορεί να μη μάθουμε ποτέ την απόλυτη αλήθεια, αλλά η σύγχρονη φυσική έχει αρχίσει να πλησιάζει στην κατανόηση της φύσης του νου.
Στη δεκαετία του 1970, άρχισε μια σειρά από σημαντικές ανακαλύψεις που αφορούσαν μια νέα κατηγορία χημικών ουσιών, οι οποίες ονομάζονται νευροδιαβιβαστές και νευροπεπτίδια. Αυτές οι ουσίες θεωρήθηκαν επαναστατικές εκείνη την εποχή επειδή απέδειξαν ότι τα νεύρα δεν λειτουργούν με ηλεκτρικό τρόπο, σαν τηλεγραφικό σύστημα όπως πιστεύαμε μέχρι τότε, αλλά πως οι νευρικές ώσεις είναι χηχιμής μορφής.
Όπως το θέτει ο δρ. Τσόπρα:
“Η εμφάνιση των νευροδιαβιβαστών στην σκηνή κάνει την αλληλεπίδραση νου και ύλης πολύ πιο κινητική και ρευστή από κάθε άλλη φορά, πλησιάζοντας πολύ περισσότερο στο μοντέλο του ποταμού. Βοηθούν επίσης να γεμίσει το κενό που φαινομενικά διαχωρίζει το νου και το σώμα, ένα από τα βαθύτερα μυστήρια που έχει αντιμετωπίσει ο άνθρωπος από τότε που άρχισε να εξετάζει τη φύση του.
Όσο εκπληκτικό κι αν φαίνεται, οι έρευνες έδειξαν πως οι μη υλικές σκέψεις προκαλούν την παραγωγή νευρο-χημικών ουσιών. “Όταν σκεφτόμαστε”, λέει ο Τσόπρα, “ασκούμε εγκεφαλική χημεία, παράγοντας μια σειρά αντιδράσεων σε όλο το σώμα”.
Μια άλλη συναρπαστική ανακάλυψη, που ενισχύει την πραγματικότητα “ο νους υπεράνω της ύλης”, είναι ότι υπάρχουν υποδοχείς γι’ αυτές τις νευρο-χημικές ουσίες σε άλλα μέρη του σώματος όπως στο δέρμα, και πάνω σε κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζονται μονοκύτταρα. Αυτά τα “έξυπνα” κύτταρα του αίματος κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλο το σώμα και φαίνεται ότι στέλνουν και δέχονται μηνύματα εξίσου ποικιλόμορφα όσο εκείνα που κυκλοφορούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι, αφού όταν νιώθουμε ευτυχία, κατάθλιψη, θυμό, έρωτα ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα, παράγουμε εγκεφαλικές ουσίες σε διάφορα μέρη του σώματος, τότε αυτά τα μέρη πρέπει επίσης να νιώθουν ευτυχία, κατάθλιψη, θυμό, έρωτα κλπ.
Επιπλέον (σαν μην είναι ήδη αρκετά εκπληκτικά όλα αυτά), γνωρίζουμε πια ότι η ινσουλίνη, μια ορμόνη την οποία συνδέαμε πάντα με το πάγκρεας, παράγεται και τον εγκέφαλο, όπως ακριβώς και ορισμένες εγκεφαλικές χημικές ουσίες όπως η τρανσφερόνη και η CCK παράγονται και στο στομάχι. Δίχως άλλο, δεν υπάρχει ένας ξεχωριστός νους κι ένα ξεχωριστό σώμα, αλλά ένα ρευστό, αλληλένδετο σύστημα, το “νουσώμα”.