Κάτι όμορφο γεννήθηκε.Tου Αντώνη Κουκουλά

Θα το υπογραμμίσω ευθύς εξαρχής. ΄Οντως, κάτι όμορφο γεννήθηκε…

Κάτι που δεν έχει σχέση πια με την ελπίδα, αλλά με τη βεβαιότητα, ότι η πολιτιστική δημιουργία των δικών μας ανθρώπων (θέμα στο οποίο αναφέρομαι παρακάτω, ως παράδειγμα), μπορεί πάνω στα χαλάσματα του Λουτρακίου ως «Μητρόπολης του Θερμαλισμού», να το αναδείξει σε «Μητρόπολη του Πολιτισμού. Και αυτό με προσωπικές πρωτοβουλίες, κόντρα στην ανακυκλούμενη μακαριότητα ή στον ευδαιμονισμό μιας αφαιρετικής πολιτιστικής αρχιτεκτονικής, στον ποιο σπουδαίο τομέα από υπευθύνους και ανευθυνοϋπευθύνους.
Η Φιλαρμονική Λουτρακίου
Η «Κάρμεν» του Μπιζέ, η πιο «ισπανική» όπερα του γαλλικού ρεπερτορίου έχει καταστεί ένας παγκόσμιος μύθος.
Σεβίλλη του 1820, αρένες, ταυρομαχίες, μια φλογερή ιστορία αγάπης και πάθους και μία πρωτοποριακή μουσική, δημιουργούν ένα συγκλονιστικό ταίριασμα των πιο αταίριαστων (έρωτας, γιορτή, θάνατος), χαρίζοντας ένα λυρικό έργο εκείνης της διάστασης που σημείωσα.
Δέος συνεπώς, μπροστά στα προηγούμενα και ερωτηματικά περί του εγχειρήματος για την «χοροθεατρική» απόδοση της Κάρμεν, από την ομάδα DANZA FLAMENCA GRUPO του Βασίλη Σκεπετάρη (δάσκαλου και στις μαζορέτες της φιλαρμονικής μας ), σε συνεργασία με τη φιλαρμονική ορχήστρα Λουτρακίου υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού της Πελοπίδα Μαυρόπουλου, στο Badminton.
Εκεί, όπου είχαν φιλοξενηθεί τα μπαλέτα Φλαμένγκο της Ανδαλουσίας και η ιέρεια του χορού Cristina Hoyos.
12 Ιουλίου 2013. Η μεγάλη δοκιμασία. Το μεγάλο τόλμημα. Συγκλονιστήκαμε όλοι από το αποτέλεσμα. Ανείπωτος ο θαυμασμός.
Ένα ποτάμι χρωμάτων και ήχων πλημμύρισε το τεράστιο θέατρο. Τα κοφτά παλαμάκια, οι φραμπαλάδες και τα βολάν των εντυπωσιακών στολών, οι καστανιέτες, οι στροβιλιζόμενες φιγούρες των χορευτών σε μια δίνη άλλοτε παθιασμένου ερωτισμού και άλλοτε μιας θεατρικής δραματικότητας και τέλος, εκείνος ο συνεχώς μεταβαλλόμενος ήχος, σε μία αποθέωση συγχρονισμού από τις κλακέτες των πρωταγωνιστών Σκεπετάρη και Χάνου, καθώς και των λοιπών μελών, αναδεύονταν με τις νότες της κλασικής κιθάρας των Βαρουτσή και Alejandro Chacon υπό τους ήχους των κρουστών του Pedro Fabian.
Εντυπωσιακή η ΄Αννα Φωτοπούλου ως Κάρμεν, με τις άριες (Χαμπανέρα και Μικαέλας) να αποδίδονται υπέροχα από τις Τροχάνη και Λ. Σπανάκη και τον Σπύρο Μουρίκη να δικαιώνει τη φήμη του ως σολίστα, στο κλαρινέτο.
Ωστόσο, το θαύμα εκείνης της μαγικής βραδιάς ολοκληρώθηκε με τη φιλαρμονική μας. ΄Αλλοτε, σαν αστραπή και άλλοτε σα χάδι, η μπαγκέτα του αρχιμουσικού της, του χαρισματικού Πελοπίδα Μαυρόπουλου, σαν ένα άλλο μαγικό ραβδί, μεταμόρφωνε τις νότες σε ουράνια ηχοχρώματα, χαρίζοντας στιγμές μουσικής μέθεξης.
Εκείνη τη βραδιά νιώσαμε όλοι συγκλονισμένοι. ΄Ολοι ενθουσιασμένοι. Και όλοι εκείνη τη βραδιά -μα όλοι- νιώσαμε υπερήφανοι, για τους ανθρώπους μας.
Σημείωση: Αλήθεια, οι κάτοικοι του δήμου μας, δεν δικαιούνται να απολαύσουν αυτή την εκπληκτική παράσταση;

Από την τοπική εφημερίδα “Το Βήμα”.