Είναι όντως μια σκληρή πραγματικότητα, ο θάνατος ενός καλού φίλου, ενός αγωνιστή, ενός συνοδοιπόρου σε κοινούς αγώνες, ενός τίμιου οικογενειάρχη, ενός ανθρώπου με ΉΘΟΣ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ…
Το ερώτημα ΓΙΑΤΙ παραμένει αναπάντητο και σου στροβιλίζει το μυαλό.ΓΙΑΤΙ ο Γιάννης να «φύγει» τόσο νωρίς, γιατί , γιατί …
Ομως άλλες οι βουλές των ανθρώπων και άλλες του Θεού.
Στους συγγενείς του φίλου Γιάννη εύχομαι ο Θεός να δίνει δύναμη και υπομονήνα ξεπεράσουν τον αδόκητο χαμό. Ας αποτελέσουν, μια έστω μικρή πηγή ελπίδας, στην σκοτεινή αυτή ώρα του θανάτου τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου στην παραμυθητική επιστολή του, σε μάνα που έχασε το παιδί της: «Δεν εστερήθημεν του παιδιού, αλλά το απεδώσαμεν εις τον χορηγήσαντα. Δεν ηφανίσθη η ζωή του, αλλά μετεβλήθη προς το καλύτερον. Δεν έκρυψεν η γη τον αγαπητό μας, αλλά τον υπεδέχθη ο Ουρανός. Ας αναμείνωμεν ολίγον και θα είμεθα πάλιν με αυτόν που ποθούμεν. Ουδέ πρόκειται να είναι μακρύς ο χρόνος του χωρισμού, αφού όλοι ευρισκόμεθα εις τον βίον τούτον ως οδοιπόροι πορευόμενοι προς το αυτό τέρμα, εις το όποιον ο μεν ένας φθάνει ενωρίτερα, ο δε άλλος αργότερα. Μη λησμονούμεν ότι αν ενωρίτερα από ημάς εβάδισεν ο αποθανών υιός σου την οδό του θανάτου, όλοι θα βαδίσομεν την οδό αυτήν και όλους μας περιμένει το ίδιο κατάλυμα.Ας ευχώμεθα μόνον να ομοιωθώμεν δια της αρετής προς την καθαρότητα εκείνου, ώστε δια το άδολον του ήθους να τύχωμεν της αυτής αναπαύσεως με τους εν Χριστώ νηπίους».
Φίλε Γιάννη Καλό Παράδεισο