Η διακυβέρνηση Καραμανλή 2004-2009 φόρτωσε τη χώρα με 100 δισ. χρέος με αποκορύφωμα το 2009 που εμφάνισε έλλειμμα 36,1 δισ. ευρώ από τα οποία τα 24,1 δισ. ευρώ ήταν πρωτογενές. Το δημόσιο χρέος το 2009 είχε φτάσει τα 299 δισ. ευρώ στο 129,7% του ΑΕΠ….
Η περίοδος Καραμανλή ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει μιας περιόδου που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου (πρώτη φορά αριστερά) παρέλαβε το χρέος κάτω από το 30% του ΑΕΠ και σε λίγα χρόνια το πήγε στο 100%.
Τη δεύτερη μεγαλύτερη ζημιά στη χώρα την έκανε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 και υπολογίζεται σε άλλα 100 δισ. ευρώ περίπου. Τα έχουμε αναλύσει αλλά ας τα ξαναθυμίσουμε. Περί τα 45 δισ. καταθέσεις έκαναν φτερά από τις τράπεζες και δεν επέστρεψαν, ούτε θα επιστρέψουν στον ορατό ορίζοντα. Το καλοκαίρι του 2014 οι τράπεζες είχαν αξία περί 33,4 δισ. ευρώ, ενώ ένα χρόνο αργότερα το Φθινόπωρο του 2015 η αξία τους είχε πέσει κάτω του 1 δισ. ευρώ.
Αυτό είχε σαν συνέπεια το δημόσιο να ζημιωθεί περί τα 30 δισ. ευρώ από τη ζημιά που υπέστη η συμμετοχή του ΤΧΣ λόγω της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης-εκποίησης. Άρα, μέχρι εδώ αθροίζουμε 75 δισ. ευρώ.
Το 2015 ήταν μια ιδιαίτερα ευνοϊκή χρονιά για την ελληνική οικονομία λόγω διεθνούς συγκυρίας με αποτέλεσμα να φανεί αμέσως η καταστρεπτική επίδραση των capital controls. Μόνο από την πτώση της τιμής του πετρελαίου από τα 60 δολ. το βαρέλι στα 30 δολ. η Ελλάδα εξοικονόμησε 4 δισ. ευρώ από εισαγωγές καυσίμων.
Τα 4 δισ. ευρώ σε ένα ΑΕΠ 180 δισ. αντιπροσωπεύουν πάνω από 2%. Επιπλέον το 2015 είχαμε αύξηση της τουριστικής κίνησης κατά 8%. Αν η συμβολή της τουριστικής βιομηχανίας στο ΑΕΠ είναι περί τα 34 δισ. ευρώ, αυτό σημαίνει άλλα 2,5-3 δισ. ευρώ ή ώθηση κατά 1,5% στο ΑΕΠ. Παρά την κατά περίπου 3,5% ώθηση μόνο από τους συγκυριακούς εξωγενείς παράγοντες, το ΑΕΠ το 2015 κατάφερε να συρρικνωθεί κατά 0,3%.
Φέτος όπως η τιμή του πετρελαίου έχει σκαρφαλώσει από τα 30 δολάρια στην αρχή του χρόνου, στα 45 με 50 δολάρια το βαρέλι, ενώ στο πρώτο τρίμηνο η τουριστική κίνηση παρουσιάζει μείωση κατά 6,2%.
Αν αθροίσουμε τις συνέπειες όλων αυτών, συν τα πρωτογενή πλεονάσματα που εξανεμίστηκαν και το αντίτιμο της αύξησης του ΑΕΠ που χάθηκε, η ελληνική οικονομία τη διετία 2015-16 έχει χάσει τουλάχιστον 10 δισ. ευρώ. Όπερ, φτάνουμε σε ένα σύνολο περί τα 85-90 δισ. ευρώ, όσα και μας φόρτωσε στην πλάτη και η περίοδος Καραμανλή. Η μόνη διαφορά έγκειται στο ότι επί ΣΥΡΙΖΑ έγινε σε μερικούς μήνες.
Αναφέρθηκα σ’ όλα αυτά τα στοιχεία για να γίνει αντιληπτό πως η ζημιά της διακυβέρνησης του πρώτου εξαμήνου του 2015 είναι τεράστια και δεν έχει αποκαλυφθεί ολόκληρη ακόμη. Οι συνέπειες των capital controls έχουν αρχίσει φέτος να γίνονται αισθητές. Η φυγή των πιο άξιων νέων θα γίνει αισθητή αργότερα και θα την πληρώσουμε για δεκαετίες, όπως τη πληρώνουν τα πρώην σοβιετικά καθεστώτα.
Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδας κ. Στουρνάρας όπως δήλωσε στη Βουλή με ήπιες εκτιμήσεις υπολογίζει τη ζημιά της περιόδου Βαρουφάκη σε 86 δισ. ευρώ ενώ πριν λίγες μέρες ο Κλάους Ρέκλινγκ του ESM την υπολόγισε δημόσια σε 100 δισ. ευρώ.
Με απλά λόγια…
Η περίοδος διακυβέρνησης Καραμανλή θυμίζει οδήγηση μεθυσμένου ο οποίος τραυματίζει πεζό βαριά και τον εγκαταλείπει στο δρόμο.
Η περίοδος Γ. Παπανδρέου και Σαμαρά θυμίζει οδηγούς ασθενοφόρου που πάνε να παραλάβουν το βαριά τραυματία αλλά πάνε σε άλλη διεύθυνση με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος και να επιβαρυνθεί η κατάσταση του θύματος.
Μετά το 2010 και ενώ ήταν γνωστό πως και γιατί η χώρα είχε χρεοκοπήσει οι κυβερνήσεις συνέχισαν να μοιράζουν συντάξεις σε 50άρηδες και εφάπαξ στη διακομματική πελατεία.
Η περίοδος Τσίπρα με το Βαρουφάκη συνοδηγό του ασθενοφόρου μοιάζει με την κατάσταση όπου το ασθενοφόρο περνά πάνω από το βαριά τραυματισμένο θύμα του Καραμανλή, το σέρνει καμιά εκατοστή μέτρα και στο τέλος πανηγυρίζει πως με την Ανάσταση μετά το Πάσχα θα αναστηθεί και ο μακαρίτης…
Η κατάσταση περιπλέκεται περισσότερο με τη διακυβέρνηση Τσίπρα γιατί υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πως πέρυσι έψαχναν αγοραστή μεταξύ Πούτιν-Κίνας προκειμένου να εκχωρήσουν το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας. Δεν προχώρησαν γιατί κανένας δεν τόλμησε να μπλεχτεί στα πόδια της Δύσης για μια περίπτωση η θέση της οποίας είχε ξεκαθαρίσει από τη συμφωνία της Γιάλτας.
Επιπλέον, υπάρχουν σαφείς πλέον μαρτυρίες εκ των έσω πως διάφορα κλιμάκια επεξεργάζονταν σενάρια χρήσης του στρατού για την επιβολή της δημόσιας τάξης, κάτι που μόνο σε περιπτώσεις πραξικοπημάτων και προσπάθειες κατάλυσης του πολιτεύματος έχει συμβεί. Τα σχέδια εκείνα σε συνδυασμό με τις προσπάθειες ομηρείας του τύπου, δήθεν για να πληγεί η διαπλοκή, δημιουργούν σκέψεις για ύποπτες προθέσεις της κυβέρνησης της αριστεράς.
Καθώς για πολλά από τα παραπάνω ενδεχομένως να προκύπτουν ευθύνες και άλλες πέραν των πολιτικών, δεν είναι παράλογο που η κυβέρνηση εν μέσω του θέρους με τις επιχειρήσεις να πέφτουν όπως οι “μύγες” μετά τον ψεκασμό με αεροζόλ, ασχολείται με τον εκλογικό νόμο και δίνει γη και ύδωρ για τη συγκέντρωση 200 ψήφων προκειμένου να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές.
Η απλή αναλογική μοιάζει περισσότερο σαν ασπίδα προστασίας από τις ευθύνες της διακυβέρνησης της τελευταίας διετίας. Τα σχέδια για πολιτική ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ στον κατακερματισμένο χώρο της κεντροαριστεράς απομακρύνονται μετά τις ιστορίες για πραξικοπήματα και “Πουτινισμό” που δεν βρήκε ανταπόκριση.
Σ’ όλη αυτήν την ιστορία με την απλή αναλογική, φαίνεται πως υπάρχει κάτι που ο κ. Τσίπρας δεν υπολογίζει σωστά. Υπολογίζει πάντα με γνώμονα πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δεύτερο κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που σε μια διετία στην κεντρική πολιτική σκηνή από το 4% πήγε στο 36%, αλλά σε τοπικό επίπεδο δεν έχει δημιουργήσει ανάλογη επιρροή στις δομές της τοπικής εξουσίας.
Ακόμη και αν οι επόμενες εκλογές γίνουν το Φθινόπωρο και είναι δεύτερο κόμμα, οι μεθεπόμενες μπορεί να γίνουν λίγους μήνες αργότερα, και εύκολα να χάσει τη δεύτερη θέση.
Η κατάσταση στην οικονομία, το προσφυγικό και τα εθνικά ζητήματα κινείται στη διακεκαυμένη ζώνη και οι μετακινήσεις μπορεί να αποδειχτούν ακαριαίες.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ υπολογίζει λάθος πως θα είναι δεύτερο κόμμα περί τα τέλη του έτους ή το μέσον του επόμενου, τότε θα έχουμε πράγματι καταλυτικές πολιτικές εξελίξεις.
Μέχρι τότε όμως θα έχουμε ζήσει τους χειρότερους εφιάλτες αυτής της κρίσης χρεοκοπίας. Η αριστερά θα έχει καταφέρει να κάνει τη χώρα Βενεζουέλα…