Δέκα μεγάλα ιστορικά γεγονότα έχουν τις επετείους τους εντός του 2017. Τα περισσότερα από αυτά αποτέλεσαν την απαρχή εξελίξεων οι οποίες επηρέασαν την παγκόσμια ιστορία ακόμη και την καθημερινότητά μας με τις συνέπειές τους να φθάνουν ως τις μέρες μας….
Ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ στην παγκόσμια ιστορία παρόμοια συνθήκη με τόσο πλούσιο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιεχόμενο, που να διατηρούσε ταυτόχρονα και το “ισότιμον” των συμμετεχόντων κρατών.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που έλαβε το όνομά της από την πόλη Μάαστριχτ στην οποία υπεγράφη στις 7 Φεβρουαρίου του 1992, αποτελεί την τρίτη κατά σειρά θεμελιώδη συνθήκη με την οποία ολοκληρώθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύγχρονος θεσμός, ύστερα από τη Συνθήκη της Ρώμης και την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986). Βέβαια στην εξέλιξη αυτή του θεσμού αυτού υπήρξαν και πολλές άλλες επιμέρους συνθήκες, που, αν και μη θεμελιώδεις, συνέβαλαν ουσιαστικά στην πορεία και την εξέλιξη της ΕΕ.
8 Μαρτίου – 7 Νοεμβρίου: 100 χρόνια από την Ρωσική Επανάσταση
Η Ρωσική Επανάσταση δεν σφράγισε μόνο την ιστορική πορεία της χώρας, αλλά επηρέασαν καθοριστικά ολόκληρη τη νεότερη παγκόσμια ιστορία. Έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας. Ουσιαστικά πρόκειται για δύο επαναστάσεις, οι οποίες θεωρούνται μέρος της Ρωσικής Επανάστασης.
30 Μαρτίου: 150 χρόνια από την αγορά της Αλάσκας
Η πρώτη μόνιμη εγκατάσταση Ευρωπαίων στηνα φιλόξενη Αλάσκα έγινε το1784, ενώ παράλληλα η Ρωσο-Αμερικανική Εταιρία που ιδρύθηκε άρχισε να υλοποιεί ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αποίκησης το πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Ομως οι Ρώσοι δεν αποίκησαν ποτέ πλήρως την περιοχή, καθώς η κίνηση αυτή δεν ήταν ιδιαίτερα επικερδής. Ο Ουίλιαμ Χ. Στιούαρτ, υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, διαπραγματεύτηκε την αγορά της Αλάσκας από τη Ρωσία το 1867 για το ποσό των 7,2 εκατομμυρίων δολαρίων. Αρχικά, ως τμήμα των ΗΠΑ, η Αλάσκα ήταν στη χαλαρή δικαιοδοσία του στρατού, ενώ μετά το 1884 αποτελούσε ανεπίσημα αμερικανική εδαφική επικράτεια. Στις 7 Ιουλίου του 1958 εγκρίθηκε το πολιτειακό καθεστώς της Αλάσκας, η οποία ανακηρύχθηκε επίσημα η 49η πολιτεία των ΗΠΑ στις 3 Ιανουαρίου του 1959
Ο πόλεμος ανάμεσα στις δυνάμεις της Ανταντ (Γαλλία, Βρετανία, Ρωσία, Σερβία) και τις Κεντρικές Δυνάμεις (Γερμανία, Αυστρο-ουγγαρία, Τουρκία και Βουλγαρία) άρχισε στις 28 Ιουλίου του 1914. Εως το 1917 οι Ηνωμενες Πολιτείες είχαν ακολουθήσει την πολιτική της μη ανάμειξης. Τα πράγματα άλλαξαν μετά από αλλεπάλληλες ΄διπλωματικές προκλήσεις εκ μέρους της Γερμανίας και την βύθιση 7 εμπορικών πλοίων των ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Γουντροου Γουίλσον κήρυξε τον πόλεμο στην Γερμανία, μια κίνηση που εγκρίθηκε από το αμερικανικό Κογκρέσο στις 6 Απριλίου του 1917.
5-10 Ιουνίου: 50 χρόνια από τον Πόλεμο των Εξι Ημερών
Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, γνωστός και ως Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος του 1967 ή Τρίτος Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος, ξέσπασε μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και την Συρία.
Το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και η Αλγερία συνεισέφεραν με άντρες και οπλισμό στις αραβικές δυνάμεις.
Η έναρξη των εχθροπραξιών έγινε στις 5 Ιουνίου 1967, όταν το Ισραήλ εξαπέλυσε αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον των αεροπορικών δυνάμεων της Αιγύπτου, φοβούμενο, όπως υποστήριξε, άμεση εισβολή από την Αίγυπτο. Η υπεροχή στον αέρα υπήρξε το καθοριστικό ισραηλινό όπλο.
Σε απάντηση η Ιορδανία επιτέθηκε στη δυτική Ιερουσαλήμ και τη Νετάνια, αλλά η ισραηλινή απάντηση ήταν άμεση. Στο τέλος του πολέμου το Ισραήλ είχε κερδίσει τον έλεγχο της ανατολικής Ιερουσαλήμ, της Λωρίδας της Γάζας, της Δυτικής Όχθης, των υψιπέδων του Γκολάν και της χερσονήσου του Σινά.
1 Ιουλίου: 150 χρόνια από την ίδρυση της “Κτήσης του Καναδά”
Στα μέσα του 19ου αι., η Βρετανία θέλησε να απαλλαγεί από το κόστος της φύλαξης των αποικιών της στην Βόρεια Αμερική, χωρίς ωστόσο να χάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα. Ο μόνος τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο ήταν να δημιουργηθεί μία αυτόνομη συνομοσπονδία των βρετανικών αποικιών υπό την κηδεμονία του βρετανικού στέμματος. Έτσι, την 1η Ιουλίου του 1867, η Ηνωμένη Επαρχία του Καναδά (Οντάριο και Κεμπέκ), η Νέα Σκωτία και το Νιου Μπράνσγουικ συνενώθηκαν σε μία συνομοσπονδία υπό την ονομασία «Κτήση του Καναδά» και πρώτο πρωθυπουργό τον Τζων Μακντόναλντ. Στην συνομοσπονδία προστέθηκαν αργότερα οι υπόλοιπες επαρχίες και ομοσπονδιακά εδάφη που συνθέτουν τον σημερινό Καναδά.
6 Ιουλίου: 50 χρόνια από την έναρξη του Πολέμου της Μπιάφρας
Ο πόλεμος της Μπιάφρας ήταν ένας από τις πλέον καταστροφικές ένοπλες αντιπαραθέσεις στην Αφρικανική Ηπειρο. H Μπιάφρα, ήταν ένα κράτος στην νοτιοανατολική Νιγηρία το οποίο ιδρύθηκε στις 30 Μαΐου 1967, μέσω της απόσχισης από την Νιγηρία για οικονομικούς, εθνικούς, πολιτικούς και θρησκευτικούς λόγους. Η απόσχιση, η οποία αναγνωρίστηκε και υποστηρίχθηκε από αρκετές χώρες μεταξύ των οποίων το Ισραήλ, η Γαλλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Νορβηγία και το Βατικανό, προκάλεσε τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Στα δυόμισι χρόνια των εχθροπραξιών, πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες πέθαναν είτε στις μάχες είτε λόγω του λιμού, ο οποίος προκλήθηκε από τον πλήρη αποκλεισμό της περιοχής από την κυβέρνηση της Νιγηρίας. Τελικά, οι δυνάμεις της Μπιάφρα παραδόθηκαν και η Μπιάφρα επανενώθηκε με τη Νιγηρία.
Στην εκστρατεία κατά της Σοβιετικής Ενωσης, ο Χίτλερ ήθελε να καταλάβει το Στάλινγκραντ, καθώς ήταν βιομηχανικό κέντρο στην περιοχή του ποταμού Βόλγα, ενώ επίσης άνοιγε τον δρόμο στις πετρελαιοφόρες πηγές του Καυκάσου. Η επίθεση των Γερμανών είχε και προπαγανδιστικό χαρακτήρα, καθώς η πόλη έφερε το όνομα του τότε Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν. Γι’ αυτό τον λόγο, εξάλλου, οι δύο ηγέτες διέταξαν τις δυνάμεις τους να κρατήσουν τις θέσεις τους «πάση θυσία».
Στις 19 Νοεμβρίου, οι Σοβιετικοί αντεπιτέθηκαν (Επιχείρηση «Ουρανός») και περικύκλωσαν 250.000 στρατιώτες της 6ης Στρατιάς. Ο Κόκκινος Στρατός πρότεινε στον γερμανό στρατάρχη Φρίντριχ Πάουλους να παραδοθεί, αλλά, ο Χίτλερ του το απαγόρευσε. Στις 31 Ιανουαρίου, ο Πάουλους αναγκάστηκε να παραδοθεί στον Κόκκινο Στρατό, και οι τελευταίοι γερμανικοί θύλακες ακολούθησαν στις 2 Φεβρουαρίου. Μαζί του παραδόθηκαν 22 στρατηγοί και 91.000 στρατιώτες της
Ο καθηγητής θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιτεμβέργης, Μαρτίνος Λούθηρος ο οποίος είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του σε κάθε σχέση με τις πρακτικές της Καθολικής Εκκλησίας στους φοιτητές του, θυροκόλλησε στην εξώπορτα του Μητροπολιτικού Ναού της Βιτεμβέργης τις 95 Θέσεις του, που αποτέλεσαν μια ανοιχτή πλέον επίθεση εναντίον του Παπισμού. Οι 95 Θέσεις, μεταφράστηκαν στα γερμανικά και διαδόθηκαν από τους φίλους του. Το κείμενο θεωρείται ευρέως, ως ένας βασικός καταλύτης για την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση. Οι 95 θέσεις του Λούθηρου αναφέρονται σε συγκεκριμένες αντιλήψεις της Καθολικής Εκκλησίας, ανασκευάζοντας πολλές από αυτές. Επίσης, σχολιάζουν με μεγάλο κυνισμό την πρακτική των συγχωροχαρτιών προς πώληση, δηλαδή την εξαγορά των άφεσης αμαρτιών, που αντιπροσωπεύει μια οικονομική συναλλαγή παρά μια αυθεντική μετάνοια του πιστού.
2 Νοεμβρίου: 100 χρόνια από την Διακήρυξη του Μπάλφουρ
Πρόκειται για τη «Διακήρυξη Μπάλφουρ», όπως θα μείνει στην ιστορία, με την οποία δίδεται η υπόσχεση για την εγκαθίδρυση μιας «εβραϊκής πατρίδας» στην Παλαιστίνη, με σεβασμό στα δικαιώματα των λαών που ζουν ήδη στην περιοχή. Ως αντάλλαγμα, η εβραϊκή κοινότητα καλείται να ενθαρρύνει τις ΗΠΑ να εισέλθουν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.