Η δεκαετία του ’30 ήταν μια νέα αρχή για το Λουτράκι αφού ο ξακουστός μεγάλος σεισμός προξένησε μεγάλες καταστροφές…
Όπως συμβαίνει πάντα, οι πρωτότυπες ιδέες είναι αυτές που κυριαρχούν και λόγω μειωμένου ανταγωνισμού γενικότερα αλλά και λόγω του διαφορετικού. Αν και η ποιότητα των υλικών της εποχής ήταν έτσι κι αλλιώς αρκετά καλύτερη από τα σημερινά προϊόντα, αξίζει να σημειώσουμε ότι τα γλυκά Καζινό φτιάχνονταν από υλικά φημισμένων περιοχών του είδους τους.
Πιο συγκεκριμένα το 1933 ο ζαχαροπλάστης Δημήτρης Ταμπόσης αρχίζει να δημιουργεί τα γλυκά καζινό με αγνά ντόπια υλικά. Ο χώρος πώλησης γίνεται σήμα κατατεθέν και χώρος στάθμευσης για όλους τους ταξιδιώτες που διασχίζουν το ισθμό της Κορίνθου. Ξεκινώντας από ένα απλό πάγκο και παρέχοντας υψηλής ποιότητας για την εποχή λιχουδιές κατάφερε να εδραιωθεί και να δημιουργήσει ένα θεσμό στους ταξιδιώτες προς Πελοπόννησο και το αντίθετο.
Με γοργά βήματα για την εποχή και 17 χρόνια αργότερα γίνεται τυποποίηση κάποιων εδεσμάτων του. Με γνώμονα πάντοτε τη ποιότητα και τη γεύση. Τα βαζάκια με το κόκκινο λογότυπο δίνουν και παίρνουν ενώ είναι μια πολύ καλή ιδέα και για δώρο επίσκεψης. Το επόμενο βήμα της εταιρίας και αυτό που την εδραίωσε στο χώρο των ζαχαροπλαστείων ήταν η τυποποίηση προϊόντων ζαχαροπλαστείου, τα περίφημα «τυλιχτά», όπως είναι ο μπακλαβάς , το κανταΐφι, ο κουραμπιές κ.α.
Η εταιρία Καζινό το 2001 συγχωνεύτηκε με τη γνωστή εταιρία ζυμαρικών Μέλισσα. Ο σκοπός αυτής της συγχώνευσης είναι η διείσδυση των καζινό στη λιανική αγορά. Οι πρώτες ύλες παρασκευής των γλυκισμάτων είναι άριστης ποιότητας ενώ οι ξηροί καρποί, τα φρούτα και όλα τα υλικά επιλέγονται ανάλογα με τη περιοχή παραγωγής τους ώστε να δίνουν τη μέγιστη ικανοποίηση στις γευστικές σας απαιτήσεις.glykakazinoloutraki
Η αναγέννηση των γλυκών του κουταλιού και άλλων παραδοσιακών εδεσμάτων του τόπου μας αναβιώνουν μέσα από την εκβιομηχάνιση και τη μαζική διάθεση στο ευρύ κοινό καταφέρνοντας καλύτερες τιμές πώλησης αλλά και τη κατανάλωση προιόντων απομακρυσμένων περιοχών της Ελλάδος. Έτσι οι γεύσεις που μεγάλωσαν γενιές και γενιές θα συνεχίσουν να υφίστανται ενώ πλέον όλες οι περιοχές θα μπορούν άμεσα να απολαύσουν ξακουστές γεύσεις από άλλες περιοχές του Ελλαδικού χώρου απλά πηγαίνοντας ως το κοντινό super market της γειτονιάς.
Γιατί τα ήθη και έθιμα του τόπου μας είναι αλληλένδετα με τις γεύσεις και τις μυρωδιές διαφόρων φαγώσιμων. Η μυρωδιά της πίτας στο σπίτι της γιαγιάς, ο ελληνικός καφές συνοδευόμενος από ένα λουκούμι, το υποβρύχιο όπως συνηθίζουμε να λέμε ακόμη και σήμερα, είναι γεύσεις που μεγάλωσαν εμάς και που πρέπει να συνεχίσουν να διατηρούνται στη πάροδο του χρόνου όσο μοντέρνα κι αν είναι η εποχή.
Αχ τη ωραια χρονια τη μιλφει τι τυροπιτες ταψιου τα περιφημα γλυκα κουταλιου του Καζινο μακαρι να ξαναγυρνουσαν πισω τα χρονια αυτα
Ο Κ.Ταμποσης πριν ερθει στο Λουτρακι δουλευε στην Ξανθη στα ζαχαροπλαστεια του Παπαρασκευα που μεχρι σημερα βγαζει τις φημισμενες καριοκες και αλλα
υπαρχουν γλυκα καζινο τωρα?δεν νομιζω οτι υπαρχουν ο υιος καζινο πεθανε νεος δεν μας λετε που υπαρχουν τα συγκεκριμενα γλυκα?
ωραία θα ήταν φίλε 8:39 π.μ., αλλά δυστυχώς. Τώρα τρώμε τσιπρογλυκά, συριζοπαρασκευής!