Ο λόγος που σας γράφω είναι σχετικά με το Νοσοκομείο Κορίνθου…
Το περασμένο Σάββατο 12/08/2017 χρειάστηκε να επισκεφτώ το νοσοκομείο εκτάκτως με τον μικρό μου γιο .
Πριν πάω στο νοσοκομείο τηλεφώνησα και μίλησα με τον γιατρό που εφημέρευε εάν θα μπορούσε να τον δει, λόγω ηλικίας ( κοντά τεσσάρων ετών) δεν ήξερα εάν θα έπρεπε να φύγω κατευθείαν για Αθήνα, μου πρότεινε λοιπόν να τον δει και μετά θα αποφασίζαμε για τα επόμενα βήματα μας.
Διστακτικός ( από παλιές κακές εμπειρίες )έφτασα στο νοσοκομείο και ενημέρωσα πως είχα μιλήσει και τηλεφωνικώς πριν λίγη ώρα.
Αμέσως είδα μια κινητοποίηση δίχως προηγούμενο.
Ο γιατρός ανέλαβε τον μικρό και σε πέντε λεπτά ,ίσως να λέω και πολύ, είχε έρθει γιατρός της ειδικότητας που χρειαζόμασταν , του είχαν πάρει αίμα και μας πήγαιναν για υπέρηχο.
Θα ήθελα λοιπόν να ευχαριστήσω ολο το προσωπικό , γιατί αισθάνθηκα μια μεγαλύτερη σιγουριά και ασφάλεια που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας, για ένα νοσοκομείο που τα τελευταία χρόνια είχε «πιάσει πάτο», δεν ξέρω τον λόγο και δεν είναι αυτό το θέμα μου .
Ας μην αναφερόμαστε κάθε φορά στα άσχημα, αλλά ας επαινούμε και αυτούς τους ανθρώπους που είναι εκεί και με λίγα αναλώσιμα στη διάθεση τους και προσπαθούν για το καλύτερο, και για την αντιστροφή του κακού κλίματος που προϋπήρχε. . .
Εύχομαι να μην είμαι ο μόνος που ένιωσα αυτή την ασφάλεια αλλά να το έχουν αισθανθεί και άλλοι , και στο μέλλον πολλοί περισσότεροι…
Με εκτίμηση
Ενας πολίτης -πατέρας με μικρά παιδιά.
Γ.Φ.
Επεσες σε καλο γιατρο και προσωπικο εκεινη τη μερα τυχερος ησουν
Λάθος, δεν να είναι τυχερός. Οι ιατροί και οι νοσηλευτές δίνουν πραγματική καθημερινά. όπως αναφέρει και ένας φίλος (εχθρός της πραγματικότητας) < Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, παίζουν σκάκι με τον Χάρο. Είναι πιόνια αυτόνομα που έχουν έναν και μόνο σκοπό… να ρίξουν τον μαύρο βασιλιά κάτω >. Και πίστεψε με πάρα πολλές φορές τα καταφέρνουν, για τον δικό σου και για τον δικό μου άνθρωπο… < Και όλα τα παραπάνω, έχε υπ’ οψην σου, δεν τα κάνουν στην τύχη. Έχουν λιώσει σε θρανία κι έχουν ξενυχτήσει διαβάζοντας για να τα μάθουν σωστά.
Μπήκες, έστω και για ένα λεπτό στη θέση τους;
Αν ναι, ελπίζω την επόμενη φορά που θα επισκεφθείς το νοσοκομείο να είσαι πιο υπομονετικός, καλοπροαίρετος κι ευγενικός.
Αν όχι, πάλι θα βρεις ανοιχτή την πόρτα του νοσοκομείου. Πάλι θα νοσηλευθείς. Πάλι θα προσπαθήσουν για το καλύτερο>. Για μένα, για σένα, για τις οικογένειές μας, για τους φίλους μας…..