Δεν μιλήσαμε για τον λαϊκό ήρωα «Μπάμπη» του «Λίτσα.com», ούτε για το «10» που έμεινε στην ψυχή μας. Δεν μιλήσαμε για την ανατρεπτική «Ισορροπία του Νας», που ανέβηκε στην Πειραματική Σκηνή και…
κατέβηκε από το Εθνικό Θέατρο. Δεν αναφερθήκαμε στη μεγαλειώδη ερμηνεία του στην παράσταση «Αυτή η Νύχτα Μένει» σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή. Δεν τον ρωτήσαμε για το τολμηρό «Lebensraum», που σκηνοθέτησε η Πηγή Δημητρακοπούλου. Μιλήσαμε μόνο για τα σύγχρονα «Οργισμένα νιάτα» μέσα από τα οποία αναδύονται ακόμη αισιόδοξα μηνύματα…
Ο Σήφης Πολυζωίδης είναι ένα κοφτερό μυαλό και ένα πολυσύνθετο εργαλείο υποκριτικής. Απαραίτητο και χρήσιμο, τόσο πάνω στη σκηνή όσο και την ώρα της δημιουργικής πρόβας.
Το ίδιο χρήσιμες όμως είναι και οι σκέψεις του, ειδικά οι τοποθετήσεις του για τους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό και για τα άτομα της τρίτης ηλικίας που δεν γεύονται τους καρπούς μιας ζωής. Ο Σήφης μας μιλάει για τα λάθη του και για τα πράγματα που τον πικραίνουν. Θυμάται τους δασκάλους του, υπογραμμίζει τα «γιατί» που τον βασανίζουν και μας λέει ποια είναι η κινητήρια δύναμη στη ζωή του. Δεν ξεχνάει όμως να αναφερθεί και στις προηγούμενες γενιές και στις επιλογές τους. Όπως κι εμείς που τον είδαμε πρόσφατα στο θέατρο δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την έντονη συγκίνηση που κατάφερε και μας έδωσε με την ερμηνεία του στα «Οργισμένα νιάτα».
Ο συμπαθέστατος και ταλαντούχος Σήφης (Ιωσήφ), που έχει ήδη χτίσει μια σημαντικότατη σταδιοδρομία στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, κατάγεται από τον Έβρο και γεννήθηκε στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Καλύτερα όμως να τον αφήσουμε «να βγει στη σκηνή», παρά να κλέβουμε χρόνο από τη δική του εμφάνιση. Ας τον ακούσουμε…
Ποιες αναμνήσεις έχετε από παππούδες, γιαγιάδες και παιδική ηλικία;
* Θα πω για τη γιαγιά μου που με μεγάλωσε. Καταρχάς ήταν από την Αλεξανδρούπολη και κάναμε διακοπές κάθε καλοκαίρι εκεί όταν ήμασταν μικρά παιδιά. Αυτό, που μου μάθαινε, επειδή ήταν και αγρότισσα, ήταν να μπορώ να χρησιμοποιώ τη γη, γιατί έλεγε ότι η γη θα μπορέσει να με ζήσει αργότερα.
Με το θέατρο και την τέχνη πότε συναντηθήκατε για πρώτη φορά;
* Στο Λουτράκι γνώρισα το θέατρο. Εκεί υπήρχε μια θεατρική ομάδα ερασιτεχνική, που την είχε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Μπινιάρης. Αυτός με έβγαλε για πρώτη φορά στη σκηνή. Εκεί γνώρισα και αγάπησα το θέατρο. Ήμουν μικρός τότε. Δεκάξι-δεκαεπτά χρονών. Πολύ αργότερα σπούδασα. Τελείωσα πρώτα τις σπουδές μου στο τμήμα Εμπορίας, Διαφήμισης και Μάρκετινγκ του ΤΕΙ Αθήνας. Στη συνέχεια πήγα φαντάρος και τέλος στη Δραματική Σχολή του «Εμπρός». Με τους Τάσο Μπαντή, Δημήτρη Καταλειφό, Ράνια Οικονομίδου. Αυτοί ήταν οι δάσκαλοί μου. Απ’ όλους κάτι πήρα. Όλοι όσοι δούλεψαν μαζί μου, κάτι μου δίνανε. Φυσικά δεν ξεχνάω ότι αυτός που με έκανε να αγαπήσω το θέατρο ήταν ο Γιώργος Μπινιάρης. Όμως και όσοι ακολούθησαν μέχρι και σήμερα πάντα μου μαθαίνουν πράγματα. Έχω μάθει να έχω πάντα ανοιχτά αυτιά.
Σε αυτή την πορεία σας βοήθησε η τηλεόραση;
* Αν μπορώ να πω ότι οφείλω κάτι στην τηλεόραση ίσως είναι η αναγνωρισιμότητα που μου έχει δώσει. Μην ξεχνάμε ότι όπως το θέατρο και ο κινηματογράφος, άλλο τόσο και η τηλεόραση είναι μια ξεχωριστή τέχνη, όταν όλα εκεί γίνονται σωστά. Είναι μια τέχνη της δουλειάς μας και μάλιστα πολύ δύσκολη γιατί απρόσκλητος εισβάλλεις σε ένα σπίτι και πρέπει να κρατήσεις όσους είναι μπροστά στην οθόνη δίπλα σου. Δεν πρέπει να τους χάσεις την ώρα που παίζεται η δουλειά σου γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί το τηλεκοντρόλ να σε εξαφανίσει. Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον του τηλεθεατή. Θεωρώ πως η τηλεόραση είναι δύσκολη τέχνη.
Για τη μεγάλη οθόνη ποια άποψη έχετε; Ποια είναι η γνώμη σας για τη θέση που έχει ο ελληνικός κινηματογράφος σήμερα;
* Ο κινηματογράφος προσπαθεί να επιβιώσει αυτή τη στιγμή στα χρόνια της κρίσης. Δεν υπάρχουν χρήματα για να γίνουν ταινίες πολλές. Αυτό βέβαια έχει κάνει τους ανθρώπους να συσπειρώνονται ώστε να κάνουν ταινίες. Νομίζω πως έτσι αρχίζουν και βγαίνουν πολύ καλά αποτελέσματα. Ο κινηματογράφος, κατά τη γνώμη μου, αρχίζει και προχωράει στην Ελλάδα. Πρόσφατα έκανα μια μεσαίου μήκους ταινία με τον τίτλο «Νιούστρια», δηλαδή Νέα Γη. Πρόκειται για ταινία εποχής, του ’20. Ο κινηματογράφος μου αρέσει πολύ. Είναι ένα είδος που πάντα θέλω να το υπηρετώ.
Για τον μεγάλο αριθμό θεάτρων και παραστάσεων στην Αθήνα, ποια άποψη έχετε;
* Θεωρώ ότι ο κόσμος έχει κάνει μια στροφή προς το θέατρο. Βλέπει λιγότερο τηλεόραση και περισσότερο θέατρο. Υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο κοινό που τις στηρίζει. Το θέατρο έχει κόσμο και γι’ αυτό γίνονται τόσες πολλές παραστάσεις. Το θέατρο δεν είναι μόνο μέσο διασκέδασης, αλλά μέσο ποιοτικής ψυχαγωγίας.
Θα μας πείτε μερικά από τα πράγματα που έχουν σημασία στη ζωή σας;
* Πρώτο και κύριο νομίζω πως είναι η αλήθεια. Πρέπει να λέμε τις αλήθειες, όσο κι αν πικραίνουν. Πρέπει να αποφεύγουμε τα ψέματα. Η αλήθεια μάς προσφέρει το χαμόγελο. Η αλήθεια μάς κάνει να περνάμε καλά και δημιουργικά.
Για ποια θέματα σήμερα χρειάζεται να υψώνουμε τη φωνή μας;
* Νομίζω για τα ίδια που ύψωναν τη φωνή οι παλαιότερες γενιές. Να θυμίσω όμως ότι όσα κερδίσανε οι παλιότεροι, τα έχουμε χάσει τώρα και δεν κάνουμε τίποτα για αυτό. Οι προηγούμενες γενιές πολεμήσανε για να κερδίσουνε το οκτάωρο. Κατάφεραν να πληρώνονται στη δουλειά τους και να ζουν ευπρεπώς και αξιοπρεπώς. Τώρα βλέπουμε πως όλα αυτά εξανεμίζονται και χάνονται σε πολύ λίγο διάστημα, όσο διαρκεί αυτή η κρίση. Χάνονται «αναίμακτα». Χωρίς καν να υψώσουμε φωνή, χωρίς να κάνουμε τίποτα για να μη μας τα πάρουν. Πρέπει να αμυνθούμε…
Έχετε κρύψει μέσα σας πρόσωπα που σας έχουν πικράνει;
*Δεν τα έχω κρύψει. Δεν κρύβω πρόσωπα που να με έχουν πικράνει. Λύνω τις υποθέσεις μου την ώρα που αναφύονται. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να έχω εκκρεμότητες με άλλους ανθρώπους. Προσπαθώ να λύνω όλα τα προβλήματα άμεσα…
* Αυτό είναι ένα θέμα, το οποίο με πληγώνει πάρα πολύ και το συναντώ πολύ στις λαϊκές αγορές που πηγαίνω, σε διάφορα σούπερ μάρκετ… Θεωρώ ότι η πολιτεία τούς έχει πετάξει στην άκρη χωρίς λόγο. Δηλαδή αυτοί που δούλεψαν για αυτή τη χώρα, τεχνικά είναι παραμελημένοι και μόνοι τους χωρίς καμία βοήθεια. Το θεωρώ απαράδεκτο αυτό και με στενοχωρεί και πάρα πολύ.
Ποιες από τις συμβουλές που σας έχουν δώσει, δεν τις ξεχνάτε ποτέ;
* Το ναι είμαι «πάντα αληθινός». Είναι μια συμβουλή που γενικώς προσπαθώ να την τηρώ και να την κάνω πράξη. Μια συμβουλή από τη γιαγιά Σουζάνα και από τη μαμά Μαρία.
Αν είχατε ένα μαγικό ραβδί ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα κάνατε;
* Θα μοίραζα στον κόσμο χαμόγελα. Αυτό που μας λείπει σήμερα.
Για τα «Οργισμένα νιάτα» τι θα θέλατε να μας πείτε;
* Είναι μια παράσταση, που δείχνει τον εγκλωβισμό των νέων στην κάθε εποχή του. Επειδή το έργο είναι γραμμένο το 1957 και εμείς το ανεβάζουμε το 2017, δείχνει γενικώς τον εγκλωβισμό των νέων στις διάφορες εποχές. Οι νέοι δεν μπορούν να εκφραστούν, δεν μπορούν να βρουν αυτό που θέλουν να κάνουν και τελικά ξεσπάνε με μια κάποια «οργή». Βέβαια το έργο δεν μιλάει μόνο για την οργή. Μπορούμε να πούμε ότι μιλάει γενικά για τη ζωή και για τις σχέσεις των ανθρώπων. Για το πόσο δύσκολο είναι να συμβιώνεις με ανθρώπους και να έχεις πραγματικές σχέσεις. Με τον άνθρωπό σου, με τον φίλο σου, με τον συγγενή σου. Βασικά νομίζω ότι μιλάει και πάρα πολύ για τον έρωτα. Για το πόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής μας είναι ο έρωτας. Αυτό που είπαμε παραπάνω δηλαδή, ότι είναι η κινητήρια δύναμη. Τα νιάτα λοιπόν, άσχετα από εποχές, είναι πάντα ίδια. Νομίζω ότι τα νιάτα είναι αυτά που αλλάζουν τον κόσμο. Μην ξεχνάμε ότι τον Μάη του ’68 τα νιάτα τον κάνανε. Την επανάσταση στην Αμερική, τη σεξουαλική απελευθέρωση, οι νέοι τη διεκδίκησαν. Γενικώς οι νέοι είναι αυτοί που φέρνουν το καινούργιο. Οπότε ίσως θα πρέπει να τους ακούμε και λίγο περισσότερο. Βέβαια υπάρχουν και μερικοί νέοι με γερασμένα μυαλά ενώ αντίθετα υπάρχουν μερικοί μεγαλύτεροι με φωτεινό πνεύμα. Αυτό είναι εξαίρεση όμως. Όπως ο Γιώργος Μπινιάρης, που είναι ένα μεγάλο παιδί.
– Τα «Οργισμένα νιάτα» σκηνοθετικά πώς τα μεταφέρατε στο σήμερα;
* Εκεί νομίζω έκανε το καλύτερο που μπορούσε σκηνοθετικά η Κίρκη Καραλή, γιατί έβαλε κάποιους αρμούς στην παράσταση. Τη δούλεψε ανά δεκαετίες. Δηλαδή ξεκινάει το έργο από το ’57 με κάποια γεγονότα που γίνανε τότε, πιάνει το ’67 μέχρι τη δεκαετία του ’70. Επισημαίνει τα γεγονότα του ’68, μικρές και μεγάλες επαναστάσεις στην Αμερική και αλλού. Προχωρεί στο ’80 και στην αλλαγή που έφερε το ΠΑΣΟΚ. Τέλος φτάνει στη δεκαετία του 2000, δείχνοντας πόσο διαχρονικό είναι το έργο με πρωταγωνιστές νέους σε διαφορετικές πόλεις, σε διαφορετικές χώρες, σε διαφορετικές εποχές. Στην ουσία όμως όλοι με τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες αγωνίες. Αυτό που έκανε η Κίρκη Καραλή ήταν πολύ έξυπνο γιατί έτσι «σώθηκε» το έργο με αυτό το ταξίδι στο χρόνο.
Κλείνοντας θα μπορούσατε να μας πείτε πώς κρίνετε τη συμπεριφορά των Ελλήνων προς τα ζώα;
* Νομίζω ότι πλέον ο Έλληνας συμβιώνει αρκετά καλά με τα ζώα. Έχει αρχίσει και τα αποδέχεται και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Ποια είναι η δική σας σχέση με τα ζώα; Εσείς έχετε;
* Είχα και έχω πάρα πολύ καλή σχέση. Στην παρέα μου είναι και ο Σπούκι. Ένα σκυλάκι που το βρήκα στα σκουπίδια. Είναι μικρό προς μεσαίο και… δεν έχει ανήκει σε κάποια διάσημη ράτσα. Είναι του δρόμου. Στο σπίτι μου έχει βρει τη θαλπωρή, ζει μαζί μου και τα περνάμε πολύ καλά.
Εδώ τελειώσαμε. Το catisart.gr σας ευχαριστεί γι’ αυτή τη συνομιλία. Πάντα να είστε οργισμένος…
* Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Ασφαλώς θα είμαι…
***
**Των Ειρήνης Αϊβαλιώτου – Παναγιώτη Μήλα
Γεια σου βρε Σηφη…
Μπορεί να ήσουν καλός στην μπάλα και να έτρωγε πάγκο ο Βου αλλα στο θέατρο εισαι πολύ καλύτερος.
Άψογος χαρακτήρας,συμφωνείς Αντρεα;
Καλή χρονιά σε όλους
Βαγγελης
Τα δανεικά επιστρέφονται !
Παλιός φιλος ο Ιωσήφ. Ανησυχως χαρακτήρας από μικρός!εκτός από υποκριτική είχε και μουσικές τάσεις. Τον θυμάμαι με το γκρουπακι του Πιερακεα το Μπακο το Δριτσα!!Είχα χάσει τα ίχνη του και ξαφνικά Χρόνια πριν τον είδα σε κάτι σήριαλ στον Αντεννα και έπαθα πλάκα δεν ήξερα ότι ειχε γίνει ηθοποιός. Να είναι καλά και αμα κατά τύχη βλέπει το σχόλιο μου και με θυμηθει του εύχομαι υγεία και πάντα επιτυχίες στη ζωή του. Ο φίλος ο Αντρέας που ήταν και στης πρόβες που κάνατε με το Βασίλη στο "διαμερισμα"
Ρε βαγκελη τι κάνεις εδώ έχεις δουλειά απόψε στο έλκηθρο γρήγορα. Είπα είχε και άλλες χαρες ο Ιωσήφ
Μπράβο Σήφη καλά τα λες -καλά το πας ..!
Να είσαι καλά..!!