Η κυβέρνηση, καίτοι είναι νωπά ακόμη τα χνάρια από το πρόσφατο (επί των ημερών της) σκάνδαλο της Αττικής αλλά και της Αγροτικής επί του οικονομικού πτώματος της οποίας ασέλγησαν κατ’ εξακολούθηση οι παλαιότερες κυβερνήσεις, επαναφέρει στο τραπέζι του περίφημου “ολιστικού” σχεδίου ανάπτυξης το θέμα της δημιουργίας “Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας”….
Κατ’ αρχήν ο όρος “ολιστικό” σχέδιο παραπέμπει σε ορολογία εναλλακτικής ιατρικής, έναν τομέα που κατά ένα μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων κρύβει κομπογιαννίτες που εκμεταλλεύονται απελπισμένους αφελείς.
Η επιμονή στη δημιουργία κρατικού τραπεζικού πυλώνα αποτελεί απόδειξη πως κακώς δεν τιμωρήθηκε κάποιος για τα σκάνδαλα της Αγροτικής παλαιότερα όπως και της Αττικής πρόσφατα, όπως έγινε π.χ. με το σκάνδαλο της Ασπίδας της οποίας ο ιδιοκτήτης απεβίωσε στη φυλακή ή έστω και κάποιες άλλες περιπτώσεις των οποίων οι ιδιοκτήτες φυλακίστηκαν επί προηγούμενων κυβερνήσεων…
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως προσβλέπει στη δημιουργία και ελεγχόμενης από το κράτος “Αναπτυξιακής Τράπεζας” προκειμένου να την εντάξει στο αναπτυξιακό σχέδιο για την οικονομία το οποίο υποτίθεται πως έχει.
Να υπενθυμίσουμε μόνο, πως στην Ελλάδα την τελευταία φορά που εφαρμόστηκε αναπτυξιακό σχέδιο με θετικά αποτελέσματα ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 και ήταν εκείνο του Σπύρου Μαρκεζίνη με εγγυητή τη στιβαρή κυβέρνηση Παπάγου. Η δυναμική αυτού του σχεδίου κράτησε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 όταν οι συνθήκες παγκοσμιοποίησης απαιτούσαν δομικές αλλαγές στην οικονομία και προσαρμογές στα νέα δεδομένα περιορισμού της κρατικής παρουσίας στην οικονομία, αλλά η Ελλάδα επέλεξε τον σοσιαλισμό με δανεικά…
Από τότε εμφανίστηκαν εκατοντάδες άλλα κρατικά αναπτυξιακά σχέδια (τα οποία είτε συμπεριελάμβαναν αναπτυξιακές τράπεζες είτε όχι) και όλα μετά το πέρας τους άφηναν την οικονομία σε σχέση με την διεθνή θέση σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι την είχαν παραλάβει…
Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα το γεγονός πως τις καλύτερες επιδόσεις διάλυσης του παραγωγικού ιστού η χώρα τις είχε κατά τις περιόδους που διέθετε τις περισσότερες αναπτυξιακές τράπεζες και το κράτος έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της τραπεζικής αγοράς.
Η κυβέρνηση λοιπόν υποστηρίζει πως θέλει μια κρατική αναπτυξιακή τράπεζα προκειμένου να κατευθύνει χρηματοδοτήσεις σε τομείς και επιχειρήσεις που θεωρεί στρατηγικούς.
Τουτέστιν, κάποιοι κρατικοδίαιτοι γραφειοκράτες που αναδείχθηκαν με μοναδικό προσόν τη σχέση με κάποιο πολιτικό γραφείο και δεν έχουν δουλέψει ή επενδύσει ποτέ θα εκπονήσουν κάποιο αναπτυξιακό σχέδιο για την οικονομία.
Δηλαδή, κάποιος ελπίζει πως η Εθνική Ελλάδος θα μπορέσει να κερδίσει το παγκόσμιο κύπελλο με προπονητές κάποιους από την Γ’ εθνική και ποδοσφαιριστές στην καλύτερη περίπτωση από το ΑΣΕΠ…
Τουτέστιν, πιάστε το αυγό και κουρέψτε το…
Στην πραγματικότητα όταν μια ελληνική κυβέρνηση μιλάει για τη δημιουργία μιας ελεγχόμενης από το κράτος αναπτυξιακής τράπεζας προσδοκά τα εξής:
α) Αύξηση του ελέγχου των πολιτικών επί της οικονομίας και των επιχειρήσεων ή έστω σε ό,τι έχει απομείνει από αυτές όρθιο. Όταν σε μια αγορά εισάγονται πολλές ρυθμίσεις δήθεν προς όφελος των εργαζομένων και των καταναλωτών τα προσδοκώμενα οφέλη αφορούν κυρίως τους ρυθμιστές…
β) Αύξηση των ευκαιριών λαδώματος. Οι επιχειρήσεις θα ζητάνε δάνεια από τα στελέχη της αναπτυξιακής τράπεζας και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι θα πρέπει να τα εγκρίνουν. Τούτο όπως όλοι είναι σε θέση να γνωρίζουν στην Ελλάδα περισσότερο αλλά και αλλού, γίνεται με το αζημίωτο.
γ) Αύξηση των ευκαιριών και του δυνητικού κύκλου της πολιτικής πελατείας μέσω των διορισμών στις υπό δανειοδότηση επιχειρήσεις. Από τις επιχειρήσεις που θα ζητάνε δάνεια για να αναπτυχθούν θα αιτείται εκτός του “λαδώματος” και η πρόσληψη μερικών αργόσχολων αφισοκολλητών. Αυτό συμβαίνει ήδη σε ευρεία κλίμακα και το αντάλλαγμα είναι τα “στραβά” μάτια σε φορολογικές και άλλες παραβάσεις.
δ) Αύξηση της επιρροής στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οι επιχειρήσεις που εξαρτώνται από μια τράπεζα που διοικείται από στελέχη της εκάστοτε κυβέρνησης θα δέχονται υποδείξεις που να διαφημίζονται και που όχι. Και τώρα συμβαίνει αλλά σε μικρότερο βαθμό…
Που θα βρουν τα κεφάλαια…
Η εργασία που κάνει μια τράπεζα είναι να συγκεντρώνει κεφάλαια μέσω της προσέλκυσης καταθέσεων π.χ. με 2-3% και να τα δανείζει σε επιχειρήσεις με επιτόκιο 5-6%. Από τη διαφορά του επιτοκίου πρέπει να εξασφαλίζει τυχόν ζημιές από επισφάλειες, λειτουργικό κόστος και κέρδος μετόχων.
Κανείς εχέφρων καταθέτης δεν θα τοποθετήσει τις καταθέσεις του σε μια τράπεζα που την διοικούν κομματικοί εγκάθετοι και διευθύνουν ανεπάγγελτοι πολιτικοί.
Κατά συνέπεια η κυβέρνηση θα φροντίσει να εξασφαλίσει κεφάλαια για την αναπτυξιακή τράπεζα δια της… πλαγίας. Δηλαδή, θα δώσει εντολή σε κάποια ασφαλιστικά ταμεία να τοποθετήσουν εκεί τα όποια διαθέσιμα και να λάβουν μέρος στις Αυξήσεις Μετοχικού Κεφαλαίου ή τις ομολογιακές εκδόσεις.
Τουτέστιν τραπεζική με τα λεφτά των άλλων που έλεγε και ο Ντάνι Ντε Βίτο χωρίς όμως την απόφαση των άλλων.
Ποιες θα είναι οι συνέπειες
Εκτός από τις επιδιώξεις που περιγράψαμε δηλαδή λαδώματα, διορισμοί πελατών και στον ιδιωτικό τομέα κλπ, η χρηματοδότηση ατόμων και επιχειρήσεων χωρίς αυστηρά οικονομικά κριτήρια σημαίνει κατά κύριο λόγο χρηματοδότηση προβληματικών projects και επιχειρήσεων η παράταση της παρουσίας των οποίων στην αγορά θα υποσκάψει τη δυναμική και των υγιών επιχειρήσεων. Όταν χρηματοδοτείς “σαπάκια” αυτά αφαιρούν μερίδιο από τις υγιείς επιχειρήσεις με αποτέλεσμα στο τέλος να βυθίζονται όλοι μαζί…
Η περίπτωση της Αττικής…
Χαρακτηριστικότερη περίπτωση για το πως εργάζεται ένας κρατικός αναπτυξιακός τραπεζικός πυλώνας στην Ελλάδα είναι η πρόσφατη ιστορία της Αττικής. Κάποια ασφαλιστικά ταμεία και κάποιες ΔΕΚΟ πήραν εντολή να επενδύσουν στην τράπεζα προκειμένου αυτή να αποκτήσει κεφάλαια. Τα κεφάλαια αυτά στη συνέχεια τα δάνεισε σε εταιρείες σαν του κ. Καλογρίτσα οι οποίες αποδείχτηκαν προβληματικές παρά το γεγονός της μαζικής ανάθεσης έργων από το δημόσιο. Σαν αντάλλαγμα ο επιχειρηματίας θα αγόραζε κανάλια και εφημερίδες που θα υποστήριζαν την κυβέρνηση. Όλα αυτά συνέβησαν τόσο απροκάλυπτα που αποτελεί ερωτηματικό γιατί κάποιος εισαγγελέας δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα…
Σε γενικές γραμμές το εγχείρημα για αναπτυξιακή κρατική τράπεζα αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση φενάκη ρομαντικών και στην πραγματικότητα άλλη μια διέξοδο επιτηδείων για διαπλοκή και εκμετάλλευση αφελών…
Τουτέστιν, οι τίτλοι της παράστασης μπορούν να είναι δυο: “Ο Καραγκιόζης Τραπεζίτης” ή ο “Νταβέλης Τραπεζίτης” διαλέγετε και παίρνετε…
Kώστας Στούπας
capital.gr
ΕΝΩ ΟΙ 'ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ' ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ ΜΙΑ ΧΑΡΑ. ΡΕ ΑΣΧΕΤΕ ΣΤΟΥΠΑ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ?. ΑΥΤΕΣ ΚΑΤΑΡΕΥΣΑΝ, ΤΙΣ ΕΣΩΣΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΠΑΡΟΛΑ ΤΑ ΛΗΣΤΡΙΚΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΑΣΧΕΤΟΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΗ. ΤΡΟΜΑΡΑ ΣΟΥ..