Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024

Νίκος Λόης: Πώς συμβιώνουμε ως μέλη του Δήμου μας;

- Advertisement -

Οπως είναι γνωστό σε όλες και όλους δεν είμαστε μεμονωμένες , αποκομμένες οντότητες. Είμαστε μέρος της Φύσης. Είμαστε Πολιτικά και Κοινωνικά όντα , σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Γεννιόμαστε σε κοινωνίες , η οικογένειά μας ανήκει εκεί , στην τοπική μας κοινότητα, στην Χώρα μας και , τέλος, στην κοινότητα της Ανθρωπότητας.

Εκτός από τους διάφορους ρόλους, που έχουμε αναλάβει, πρέπει να παίξουμε τους ρόλους μας , ως μέλη, μέσα στην τοπική κοινωνία μας, για να είμαστε αποτελεσματικότερα μέλη της και για να καλυτερέψουν οι συνθήκες όλης της κοινωνίας μας. Έτσι έχουμε υποχρέωση να φροντίζουμε τους άλλους ανθρώπους, αναλαμβάνοντας κάποια καθήκοντα και ευθύνες, και όλες και όλοι είμαστε σε μια σειρά κύκλων που έχουν ως κέντρο εμάς, την οικογένειά μας, τον Δήμο μας, την Χώρα μας κ.ο.κ.
Εμείς μπορούμε να αρνηθούμε να παίξουμε αυτούς τους ρόλους, και συνεπώς πρέπει να αποκοπούμε από τον έξω κόσμο;
Η απάντηση είναι ότι κανείς δεν είναι ευτυχισμένος, όταν αποκόπτεται από τους άλλους ανθρώπους… Αυτό είναι εναντίον της φύσης μας, ως κοινωνικών όντων.

Όμως τώρα είναι η ώρα να μοιραστούμε μαζί αξίες , σκέψεις, ιδέες, δημιουργώντας και πράττοντας, για να υλοποιήσουμε και να αξιοποιήσουμε τους κοινωνικούς ρόλους μας στον αγαπημένο Δήμο μας. Πρέπει να πάψουμε να αγνοούμε την κοινωνία του Δήμου μας, λόγω των πολλών καθηνερινών υποχρεώσεών μας ή λόγω της μεγάλης απαγοητεύσεώς μας από τηβ διοίκηση των κοινών, γιατί έτσι αφήνουμε το πεδίο ελεύθερο, ώστε κάποιοι να διαμορφώνουν, αντί για εμάς, τις συνθήκες της ζωής μας, την εργασία μας το μέλλον μας και τους δικούς μας ρόλους όπως αυτοί επιθυμούν ή (ίσως) όπως οι ισχυρές τοπικές ιδιωτικές εξουσίες επιθυμούν, αφού πουθενά δεν φαινόμαστε εμείς…

Ζούμε σε ένα πανέμορφο Δήμο, με πολλά δώρα από την Φύση.

Άλλωστε είναι γεγονός ότι πάρα πολλοί τουρίστες μας έχουν επισκεφθεί και μας επισκέπτονται τακτικά, και ο τόπος αυτός κατοικούνταν από τα αρχαία χρόνια, και -επειδή βρίσκεται σε θέση κοντά στην Πρωτεύουσα, σε αεροδρόμια και λιμάνια – έχει προσελκύσει μεγάλες επιχειρήσεις που ήδη βρίσκονται εδώ, κάνει πολύ πιό ενδιαφέρουσα την κοινωνική μας συμετοχή .

Όμως η παρατεταμένη οικονομική κρίση, η ανεργία, η υποβάθμιση των περιουσιακών στοιχείων του Δήμου μας, η “κακοδιαχείριση”, που οδηγησε -τους Πολίτες- σε φτώχια και υποταγή, και τον Δήμο μας “επαίτη” σε ιδιωτικές εξοιυσίες, (υποβαθμίζοντας την Δημοτική μας Περιουσία, η οποία μερικές κινδύνεψε με πλειστηριαμούς, όπως π.χ. το υδροθεραπευτήριο, ή , όπως τώρα, σε μίσθωσή του ΣΠΑ), σε συνδυασμό με την επερχόμενη αβεβαιότητα, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία (που μερικοί τον θεωρούν Γ΄Παγκόσμιο Πόλεμο), με συνέπεια την επισιτιστική και την η ενεργειακή κρίση (η οποία όμως είχε αρχίσει και πριν τον πόλεμο), και η συνεχόμενη απαξίωση του θεσμού του Δημοτικού Συμβουλίου, με αφαίρεση σημαντικότατων αποκλειστικών, τις οποίες η Κυβέρνηση αντισυνταγματικά μεταβίβασε τις κυριότερες -από αυτές τις αρμοδιότητες- στην Οικονομική Επιτροπή (που ελέγχεται από τον πρώτο συνδυασμό -που όμως είναι μειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο-, καθιστούν αναγκαίο και πρωταγωνιστικό τον δικό μας ρόλο.

Η θέση μας , ως σκεπτόμενα και κυρίως ενεργούντα μέλη της κοινωνίας μας, για όλα τα θέματα που την αφορούν, θα φέρει την απαραίτητη ισορροπία στην άσκηση της (αυθαίρετης μέχρι τώρα) εξουσίας, από όπου κι εάν αυτή προέρχεται και θα δείξει τις καλύτερες λύσεις, για μια κοινωνία που θα σέβεται τους Πολίτες της και τους Δημοκρατικούς Θεσμούς…

Με αυτές τις σκέψεις σας καλώ όλες και όλους να γνωριστούμε διαδικτυακά και από κοντά, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, και να δημιουργήσουμε την δική μας Σχολή , που θα είναι η εκπαιδευτική Σχολή των Πολιτών του Δήμου μας…

 

 

Με εκτίμηση

Λουτράκι 24-4-2022

Ένας εκ των Πολιτών ή Νικόλαος Γ. Λόης – Δικηγόρος

nikosloisddsk@yahoo.gr

 

- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!

Δείτε ακόμα

Σχετικά άρθρα

loutrakiblog